لذا مفید است حقیقت اهداف جهان‌گردی جناب عبدالبهاء را مورد بررسی قرار دهیم.
اول: «استفاده از قدرت رسانه‌ای»: جناب عباس افندی برای انعکاس چهره‌ای زیبا و خلاف واقع از بهائیت، در پی استفاده از رسانه‌ها و تأثیر بر افکار عمومی برآمد. وی با بهره‌گیری از شعارهای روز جهان غرب و انتساب آن‌ها به پیامبرخوانده‌ی بهائیان، تلاش نمود تا اعتقادات بهائیت را در کشورهای غربی منتشر سازد. مصاحبه‌های او با روزنامه‌نگاران مطرح، نیز شاهدی بر این مدعاست.[1]
دوم: «استفاده از نفوذ کشیشان مسیحی»: سفر عبدالبهاء به غرب، هرچند مخالفت برخی اربابان مسیحی را برای او به دنبال داشت [2]؛ اما وی کوشید تا در جلساتش (که اکثراً در کلیساها برگزار می‌شد)، بی‌آنکه سخن از آیین خود به میان آورد، کشیشان مسیحی را به سمت خود جذب کند تا با استفاده از نفوذ آن‌ها، جای پایی برای خود باز کند. همچنان که در جمع مسیحیان می‌گوید: «امروز به جای تورات و انجیل از انجیل جدید یعنی بیانات حضرت بهاءالله می‌خوانم».[3]
سوم: «استفاده از نفوذ اندیشمندان غربی»: عباس افندی برای گسترش تفکرات خود، با برخی صاحبان اندیشه دیدار کرد تا از نفوذ آنان بهره گیرد. دیدار او با اشخاصی نظیر ادوارد براون و... شاهدی بر این مدعاست. حضور او در جمع سیاه‌پوستان و استفاده از فضای تبعیض نژادی و جذب سیاه‌پوستان از این طریق، نمونه‌ای دیگر از تلاش‌های او می‌باشد.
چهارم: «دیدار با سیاست‌مداران»: ملاقات‌های عباس افندی با رهبران و سیاست‌مداران، بیش‌تر به عنوان معامله‌ای سیاسی برای پیشبرد اهداف و تأمین منافع دو طرف بوده است. مستکبرین عالم با وعده‌ی تطمیع بهائیت، از عناصر بهائی برای جاسوسی و از تعالیم ضد جنگ آن، برای پیشبرد اهداف استعمارگرانه‌ی خود بهره می‌جستند.[4]
پنجم: «دیدار با سفراء و شاهزادگان ایرانی»: عبدالبهاء در این سفرها تلاش داشت تا با ملاقاتِ مقامات ایرانیِ مقیم خارج، ضمن تأثیرگذاری بر آنان، زمینه را برای بازگشت خود به ایران (که آن را أرض مقدس می‌خواندند) فراهم سازد.[5]
ششم: «ساخت مشرق الأذکار»: عباس افندی در سفرهای خود تلاش نمود تا ضمن ایجاد نمادی برای جامعه‌ی بهائی در کشورهای مختلف (به نام مشرق الأذکار)، مرکزیتی برای امور تبلیغی بهائیان فراهم سازد. همچنان که می‌خوانیم: «اولین سنگ مشرق الأذکار آمریکا، روز اول می 1912 م، حضرت عبدالبهاء به دست مبارک در قریه زیبای ویلمیت...».[6]
بنابراین، بر خلاف آن‌چه کانال‌های بهائی درصدد نشان دادن سفری معنوی از جناب عباس افندی هستند، باید دانست که سفرهای وی تنها با هدف زد و بندهای سیاسی برای پیشبرد اهداف تشکیلاتی این فرقه در دنیا بوده است. نکته‌ی دیگری که در این سفرها بسیار مشهود است، تکیه‌ی بیش از حد عباس افندی بر مراکز قدرت (به جای تکیه بر آحاد مردم)، برای پیشبرد بهائیت بوده است.

حال باید سوال کرد در اینهمه سفر جناب عبدالبها کرامات کجا قرار داشته و دارند ؟

پی‌نوشت:
[1]. محمدعلی فیضی، حیات حضرت عبدالبهاء،بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ص 192.
[2]. شوقی افندی، قرن بدیع (ترجمه نصرالله مودت)، نسخه‌ی الکترونیکی، نوروز 101، ج 3، ص 349-348.
[3]. محمدعلی فیضی، حیات حضرت عبدالبهاء،بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ص 197.
[4]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: علت درخواست فرانسه برای اعزام مبلّغ بهائی به مستعمراتش چه بود ؟!
[5]. محمدعلی فیضی، حیات حضرت عبدالبهاء،بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 128 بدیع، ص 169.
[6]. همان، ص 194.