اما یکی از اقدامات مهمّ میرزای شیرازی، صدور فتوی تحریم تنباکو برای مقابله با استعمار انگلستان بوده است.[1] اما پس از صدور این فتوی، رهبران استعمارزده‌ی بهائی در مقابل این عالم استکبارستیز شیعی، موضع‌گیری کردند. همچنان که عباس عبدالبهاء در «رساله سیاسیه» خود (که آن را بلافاصله پس از پیروزی نهضت تنباکو نوشت)، تلویحاً میرزای شیرازی را به علّت درگیری با حکومت استبدادی قاجار، «دجال»[2] خوانده است: «ای أحبای الهی گوش هوش باز کنید و از فتنه‌جویی احتراز، و اگر بوی فسادی از نفسی استشمام نمایید ولو به ظاهر شخص خطیری باشد و عالِم بی‌نظیری، بدانید دجال رجال است و مخالف آیین ذوالجلال؛ دشمن یزدان است و هادم بنیان».[3]
ارائه این مطلب فقط به این دلیل است که بدانیم بهائیت از همان ابتدا ظهور و بروز این فرقه ضاله در تلاش بوده و هست که برخی افراد شاخص را منتسب به خود معرفی نماید . اما شواهد تاریخی نشان میدهد جریان بابیت بجز موارد کاملا نادر مورد تکفیر عموم علما و مراجع زمان بوده است . اگر این نبود علی محمد باب در متن توبه نامه خود خطاب به ولیعهد قاجار نمی آورد  " مدعی نیابت خاصه حضرت حجت الله علیه السلام را محض ادعای مبطل است و این بنده چنین ادعائی نبوده و نه ادعای دیگر "

پی نوشتها :

1. نشریه حوزه، دفتر تبلیغات اسلامی، مقاله «احكام ولايى و حكومتى آخوند خراساني» ج162، ص4.
2. مردی کذّاب و دروغ‌گو که در آخرالزمان ظهور می‌کند.
3. عباس افندی، رساله سیاسیه، طهران (طبع از روی نسخه‌ی هندوستان): 1934، ص 52.