از همان ابتدا سردمداران و منتفعان، برای پوشش دادن ضعف صریح مبانی و بی­هویتی در این فرقه، تبلیغ و هیاهو را اولین رکن واجب اعلام کرده و به اعضا توصیه کردند تمام هم و غم خود را روی پروپاگاندا متمرکز سازند. با گذشت چندین سال و اثبات کارآمدی اشاعه باورهایی نظیر بهائیت، برای حفظ منافع قدرت­های سلطه طلب، مرکز اصلی این تشکیلات در فلسطین اشغالی، برآن شد تا با تدوین یکسری برنامه کارشناسی شده، عمق و گستره تبلیغات خود را توسعه بخشد. لذا از سال 1996 م. با فراخوان به حوزه­های مختلف تشکیلاتی، به دنبال یافتن طرحی برای پیاده سازی منویات خود بود، نهایتا «طرح روحی» پذیرفته و جهت اجرا ابلاغ می­گردد.

طرح روحی عمدتا بر روی تربیت از سنین پایین معطوف بود، پس تشکیلات برای تعمیم فعالیت­ها در ابعاد مختلف، چند خط عملیاتی دیگر را به مرور زمان برآن افزود تا نهایتا مجموعه­ای تحت عنوان «جامعه سازی بهائی برای جهان» تصویب گردید؛ طرحی عمده که اجرای آن در تشکیلات تمام کشورها، جهت آزمایش کارآمدی و تحقیق و بررسی، مدتی به طول انجامید. در حال حاضر، جامعه سازی بهائی در سه بخش تقسیم شده که قصد داریم در این نوشتار و مطالب آینده، هر یک را با استفاده از اسناد و مدارک مربوط، مورد بررسی و تحلیل قرار دهیم.

امروزه محافل بهائی زیر نظر دستور مستقیم مرکز اصلی تشکیلات، در سه خط کاری فعالیت می­کنند:

1.مؤسسه روحی

2.گفتمان­های اجتماعی

3. توسعه اجتماعی- اقتصادی

اولین خط کاری، یعنی طرح روحی، خود شامل چهار بخش است:

1-کلاس­های بزرگسالان یا حلقه­های مطالعه

2-نوجوانان

3- کلاس­های اطفال

4- جلسات دعا

در یکی از پیام­های صادر شده از مرکز اصلی تشکیلات، در مورد جامعه سازی، از این دسته بندی­ها نام برده شده و آن را عامل ایجاد تحول در راستای اهداف تشکیلات بهائیت بیان می­کند: «فرآیند جامعه سازی که در حال حاضر بهائیان به آن مشغولند، الگویی است منسجم از فعالیت­هایی که بر ازدیاد قابلیت و پرورش مهارت­های لازم در افراد و مؤسسات، برای ایجاد تحول روحانی و پیشرفت مادی و معنوی جوامع انسانی متمرکز می­باشد.

گسترش مساعی، به خصوص در برگزاری جلسات دعا که جنبه­ای جمعی از حیات روحانی جامعه است، در تعلیم و تربیت روحانی کودکان و جوانان و نسل جوان اشتغال به اقدام اجتماعی و در مشارکت در گفتمان­های هدفمند، از جمله عواملی است که به توانمندی جامعه برای کمک به حرکت توده مردم به سوی بینش نظم جهان آرای حضرت بهاءالله می­افزاید.»[1]

در واقع بهائیت برای افزایش اثرگذاری واز همه مهمتر ایجاد بسترهای لازم برای بالا بردن آمار تعداد بهائیان، نیاز داشت هر چه بیشتر بر اقشار و سنین مختلف جامعه احاطه یابد. از این رو، حیطه دخالت و تبلیغ را با عناوینی که برای مردم، مثبت و سودمند به نظر می­رسند، گسترش داد. بهائیت برای اقدام در هر یک از این زمینه­های کاری، نیاز بشر و مردم منطقه را بهانه قرار داده و مخصوصا در کشورهای در حال توسعه یا ضعیف، خود را منجی و خیرخواه معرفی می کند. حال آنکه تمام قدم هایشان حساب شده و در جهت هدایت جامعه هدف، به دام سلطه طلبانه تشکیلات بهائی است.

اگر بخواهیم توضیح جامعه سازی را از زبان بهائیت ذکر کنیم، به این شرح است:

«از آنجایی که بچه­ها به تعلیم و تربیت، نوجوان­ها به صرف انرژی در جهت مثبت و بزرگسالان به صحبت در مورد تعالیم بهاءا.... احتیاج دارند، در طرح روحی برای همه گروهای سنی، کلاس و مواد آموزشی در نظر گرفته شده، حال ممکن است عده­ای دوست نداشته باشند در این زمینه کمک کنند، پس زمینه دیگری به نام جلسات دعا وجود دارد که صرف نظر از اعتقاد است. غیر از طرح روحی گفتمان های اجتماعی و طرح های توسعه اجتماعی- اقتصادی، دو خط دیگر فعالیت جامعه­سازی بهائیت است. مثالی برای گفتمان­های اجتماعی، بهداشت در دنیا است که درآن افراد به صورت گفتمان­های جهانی، تجربه­های مختلف را با هم مطرح می­کنند. در طرح های توسعه اجتماعی- اقتصادی هم به عنوان مثال همکاری افراد است که برای رفع مشکلات یک روستا و رشد آن انجام می­شود. در تمام این برنامه ها هیچ لزومی بر بهائی بودن افراد شرکت کننده نمی­باشد.»[2]

این توضیحاتی که بهائیت در رابطه با «جامه سازی بهائی» در سطحی­ترین نوع خود ارائه می­دهد، اما حقیقت این طرح شبکه بندی شده، در رزومه عملی تشکیلات و ماحصلی است که از چنبره زدن یک مجموعه بهائی در مناطق مختلف مشاهده می­شود. لابه لای خطوط پیام های مرکز اصلی تشکیلات و جزوات این فرقه هم کدهای قابل توجهی از اهداف اصلی این برنامه ظاهرالصلاح و باطن الشر قابل دریافت است.

تحلیل پیش رو از طرح روحی آغاز می­کنیم که به دلیل گستردگی موضوع و اقدامات مبسوطی که بهائیت در آن مورد داشته، شاید از این نوشتار فراتر رود لیکن تا آنجا که مقدور است به بررسی طرح روحی و چهار زیرگروه آن می­پردازیم.

اصل« طرح روحی» توسط «روحی ارباب» که از بهائیان مهاجر ایرانی در «کلمبیا» بود، به مرکز اصلی تشکیلات در حیفا فرستاده و درآنجا به طور منسجم طراحی شد این طرح پس از بررسی و تصویب در بالاترین نهاد تصمیم گیرنده بهائیت، به عنوان طرحی آزمایشی وبه مدت 10 سال در کشور کلمبیا اجرا گردیده و در تمام طول اجرای اولیه، ارزیابی مستمری از آن به حیفا ارسال می­شد. سرانجام پس از پایان مرحله 10 ساله آزمایشی، «طرح روحی» به عنوان راهنمای عملی برای اجرای تمام دستورالعمل­هایش، به کلیه محافل بهائی ابلاغ شد.

بهائیت برای نظارت بر اجرا و سهولت در دستیابی به اهداف مورد نظر در طرح روحی، مؤسسات تحت عنوان «مؤسسه آموزشی» در کشورهای مختلف ایجاد کرد. این مؤسسات مشخصا به کنترل و پیگیری طرح روحی مشغول بوده و با توجه به بهره­مندی چشمگیر بهائیت از این طرح، گسترش آن ها درکشورهای مختلف ادامه دارد.

در مورد محتوای این طرح به طور کلی باید گفت، مجموعه­ای از دستورالعمل­هاست که در اختیار مبلغان قرار گرفته تا به وسیله آن، تبلیغات خود را در هر حوزه­ای انجام دهند. شیوه فعالیت اجرایی طرح روحی با فعالیت­های گذشته بهائیت ایران، تفاوت اساسی دارد. مرکز اصلی تشکیلات، برای اطمینان از حصول نتیجه، با هدف گذاری­های کوتاه مدت و بلند مدت، برای هر بخش از این دستورالعمل، زمان­بندی مشخصی را به اعضا ارائه می­کندو مبلغان موظفند با توجه به آن، فعالیت­های خود را تنظیم نمایند. این نقشه­ها در عناوین مختلفی چون «نقشه­های پنج ساله»، «نقشه­های چهارساله» و ...تنظیم شده است و با شعارهای کلیدی، اصلی­ترین هدف را نمایان می­سازند. بررسی و ارزیابی روند طرح، افزون بر هیئت مدیره، زیر نظر مشاوره قاره­ای بهائیت که از سوی مرکز اصلی تشکیلات در مناطق فلسطین اشغالی معرفی و تأیید شده­اند، انجام می شود.

البته تبلیغات بهائیت در کشورهای اسلامی ، به دلیل حساسیت مسلمانان، براساس استراتژی ویژه­ای که از سوی مرکزیت بهائیت، «استراتژی خاموش و پنهان» نام نهاده شده، اداره می­شود. تشکیلات برای تحقق اهداف آن استراتژی نه تنها زمان بیشتری در نظر گرفته و تا سال 2021 میلادی برای رسیدن به اهداف مورد نظر فرصت معین کرده است بلکه درپیام­ها تأکید می­کند: «درباره برنامه ترویج و تحکیم در کشور ایران: در اشاره به چنین برنامه­ای بهتر است از اصطلاحاتی نظیر «خط مشی» یا «استراتژی» استفاده نشود و تعدیلات و اصطلاحات بعدی نیز به عنوان «تغییر خط منشی یا استراتژِی» تسمیه نگردد.»[3]

طرح روحی

همان طور که گفته شد طرح روحی یا مؤسسه روحی در چهار قسمت تنظیم شده است. «کلاس­های بزرگسالان» یا «حلقه­های مطالعه»، اولین شاخه طرح روحی است. این کلاس­ها برای افراد 15 سال به بالا در قالب دورهمی برای مطالعه کتاب­هایی خاص، طراحی شده و درآن ظاهرا افراد حول موضوعات مختلف مشورت می­کنند، البته فردی که اصطلاحا آن را «تیوتر» (تسهیل­گر) می­نامند، هدایت جریان مطالعه و بحث را برعهده دارد و اجازه نمی­دهد جلسه از محور اصلی مورد نظر، منحرف شود.

بررسی محتوای کتب

تا امروز 10 کتاب برای این دوره تألیف شده که در کنار این بحث­های تئوری، اقداماتی عملی که در مفاد کتاب آمده نیز به افراد محول می شود. مثلا، جلسات دعا- که در ادامه به آن خواهیم پرداخت- از فعالیت های عملی کتاب اول است.

کتاب اول: «تأملاتی بر حیات روح انسان»

در این کتاب، مفاهیم بنیادینی چون مرگ و زندگی از دیدگاه بهائیت آموزش داده می­شود. بخش­های دیگری از کتاب مربوط به فهم آثار بهائی و اهمیت دعا ومناجات در این فرقه است. این کتاب کامل روانشناسانه سعی در رخنه آموزه­های بهائی در ذهن مخاطب داشته و برای آموزش آن، شیوه «مباحثه» توصیه شده است. کتاب هر یک صفحه در میان، شامل تمرین­هایی است که ذهن را آماده پذیرش بهائیت کرده یا با دریافت اطلاعاتی از علایق و زندگی شخصی افراد، سمت و سوی مد نظر تشکیلات را وارد انتخاب­ها و تصمیمات شخص می­کند.

در بخش ابتدایی کتاب به مربی یا همان تسهیل­گر، توصیه شده به هیچ عنوان در مورد آثار بهائی، اجازه ارائه نظریات شخصی به افراد داده نشود واز مخاطب نپرسند «این موضوع برای شما چه معنی دارد؟» در خصوص دیل این نوع تحکیم در آموزش، گفته شده «حداقل تفسیر شخصی، مانع اختلاف است». یعنی خیلی واضح می­گوید مفهومی که مورد نظر بهائیت است، بدون هیچ گونه دعوتی به تفکر، به خورد مخاطبان بدهید و طوری بیان کنید که مجالی برای اندیشه باقی نماند. در بخش­های دیگر کتاب، آثار مختلف این فرقه معرفی شده و عمده متون عربی که به نقل از سردمداران بهائیت آمده، تلفیقی از آیات قرآن و سخنان معصومین تشیع است. پس از معرفی بهائیت با شیوه حساب شده وارائه نوعی معنویت از این فرقه، فرد به نوعی آمده ورود به مرحله دوم می­شود.

کتاب دوم: «قیام به خدمت»

هدف اصلی این کتاب، آماده کردن فرد برای تبلیغ و ایجاد شوق و انگیزه برای پایبندی به بهائیت است. در این کتاب جلسات مخصوصی تشکیلات بهائی به اشخاص معرفی می شود. کتاب به بخش­هایی مقل «لذت و شوق تبلیغ»، «مباحثی جهت تزیید معلومات» و.... تقسیم شده که در قسمت دعوت به تبلیغ، شیوه­های شناسایی افراد مستعد، جذب و مثال­هایی از انواع مخاطبان و مهارت های تبلیغی، ضمن داستان یا تمرین های نمایشی، بیان گردیده است. برای مثال، در بخشی از کتاب از زبان مبلغان بهائی، جمله­هایی آمده تا به واسطه آن­ها، مخاطب نحوه تبلیغ را یاد بگیرد: «هنوز تحت تأثیر اتفاقی هستم که هفته پیش حین تبلیغ یک زوج بزرگسال پیش آمد، شوهر اظهار کرد که چند روز پیش از آمدن ما خواب دیده بود که یک نفر پیام خدا را به آن­ها می­رساند.»[4]

در ادامه، شیوه تثبیت بهائیت آموزش داده شده که شامل «ملاقات با تازه بهائی شدگان»، «کمک های مادی»، «جلسات خانوادگی با هدف حضور فعال بهائیت در جامعه» و.... می­باشد. همان طور که مشاهده می شود تمام کتاب حول تبلیغ می­چرخد، گویی هدف اصلی، بهائی شدن است و نه فهمیدنِ اصالتِ فکری. از همین رو، بخش پایانی این کتاب، به شکلی طبقه بندی شده، «معرفی اعتقاد بهائی» را در 12 قسمت تعلیم داده است که «استفاده از فرصت تبلیغ در صحبت­های دوستانه»، «لزوم آمیختن تهالیم بهائی در مکالمات روزمره»، «القای این باور که هیچ احدی به شأن «حسینعلی نوری» و «عباس افندی» نخواهد رسید» و «شناسایی مخاطب و ترکیب اعتقاد دینی او با آنچه بهائیت از ادیان دیگر معرفی می­کند»، از آن جمله است.

کتاب سوم: «تدریس در کلاس های اطفال (کلاس اول)»

بهائیت برای منفعل کردن اعضای تشکیلات، نیاز دارد از کودکی روی ذهنشان کار کند، لذا در صدد تربیت مربیانی است که قابلیت تأثیرگذاری بر سنین پایین را داشته باشند. کتاب سوم برای پرورش افرادی است که بتوانند آموزش­های بهائی را به کودکان منتقل کنند، چرا که «عادات کودکی تا همیشه همراه افراد می­ماند.»[5] در این کتاب آموزش داده می شود که ابتدا باید شخص را برای پذیرش تمام فرامین بهائی آماده کرد، پس کودک را مجبور به حفظ مناجات و سرودهایی در وصف شخصیت های بهائی کرده یا داستان، نمایش و بازی­عایی با مفاهیم بهائیت را به آنان یاد می­دهند. در کتاب آمده: «سعی کنید داستان را با شور و هیجان لازم درآن موقعیت بیان کنید.» همچنین به مربی آموزش می­دهند استعداد کودکان را چطور در جهت منوبات بهائیت صرف نماید . در این کتاب به طور واضح، راه­های به وجد آوردن کودک برای میل به بهائیت آموزش داده شده؛ روش­هایی که پیچیده­ترین عملیات روانی درآن مشهود است و باید پرسید آیا حقیقتا آشنا کردن کودکان با دینی که واقعی باشد، نیازمند چنین عملیات روانی و تنیک گرایی پیچیده است؟!

کتاب چهارم: «دو ظهورپیاپی»

پس از پشت سرگذاشتن سه کتاب، فرد را تا اندازه­ای مستعد آشنایی اندکی بی­پرده­تر با بهائیت یافته، بنابراین چهارمین کتاب به سیر تاریخی در کنار تأکید بر لزوم چندین باره تبلیغ می­پردازد. برای اشاعه بهائیت، به سخنان« محمد علی شیرازی، سردمدار فرقه «بابیت» استناد شده. از آنجایی که علی محمد شیرازی، ادعای بابیت و پس از آن ظهور و نهایتا نبوت داشت، این کتاب به نوعی تخریب اعتقادات تشیع است و دروغگویی بهائیت مبنی بر احترام به تمامی عقاید، در آن کاملا نقض می گردد. کتاب، علمای مسلمان را «حسود» و «موقعیت طلب» خوانده و در ادامه با توهینی که بهائیت مدعی است از ساحتش به دور است(!) درباره «امیرکبیر» می­نویسد: «در آن زمان صدراعظم ایران، مردی خودخواه و بی­کفایت و نالایق بود. او می­ترسید که اگر حضرت باب به طهران وارد شوند و با محمد شاه ملاقات کنند، مقام و موقعیت خویش را از دست خواهد داد.»[6] همان طور که پیش­تر اشاره شد، هر دو صفحه کتاب، شامل تمرین هایی برای ملکه شدن مطلب در ذهن افراد است، این بخش­ها هم سوالاتی در مورد دلیل حسادت علمای مسلمان از مخاطب می­پرسد و جالب است که حتی از افراد می­خواهد توهین کردن را یاد بگیرند! لذا پرسیده شده: «چه کلماتی می­تواند شخصیت صدراعظم ایران را که باعث تبعید حضرت باب شد، توصیف کند؟» از این قبیل سؤالات به شیوه­هایی مختلف اعم از تشریحی، جای خالی، تمرین در قالب نمایش و .... در جای جای کتاب گنجانده شده است.

کتاب چهار سرشار است از توهین به مقدسات اسلام و دروغ درباره کرامات بهائیان که در ذکر تمامی آن­ها، مجالی مجزا می­طلبد. همین بس که باور شیعه در مورد غیبت امام زمان عجل الله تعالی فرجه الشریف، «اوهام» و «خرافات» ی نامیده شده که بهائیت وظیفه دارد آن را از بین ببرد. یکی از اصلی­ترین اهداف این فرقه، یعنی از بین بردن انتظار فرج را به صراحت می­توان در این کتاب مشاهده کرد. با توجه با آمادگی دریافت مخاطبان، کتاب به این بسنده نکرده و جمیعِ عالمِ انسانی را مورد توهین قرار داده:

«کسی که محروم ماند از گمگشتگان محسوب است. هرچند به جمع اعمال نیک عامل شود... شایسته آن است که به پیروی احکامی که از جانب او نازل گشته مبادرت ورزید زیرا این دو (معنی عرفان و عمل) توأمند.... و کسی که از این حقیقت غافل گشت، از مردم پست و فرومایه محسوب است.. کسانی که از این حقیقت غافل گردند همچون پشه های ضعیف، در پی هر حرکتی بی هدف به این طرف و آن طرف کشیده خواهند شد.»[7] به نوجوانانند. مهارت­هایی که اصلا بهائی بودن درآن مطرح نیست!

حال آنکه در تمام بخش های کتاب، مستقیما به آثار بهائی و زندگی بر اصول بهائیت اشاره شده و حتی شامل مواردی چون احکام عملی در بهائیت، حفظ آثار بهائی، نحوه انطباق شخصیت تک تک نوجوانان با موازین بهائیت و .... می­باشد. نهایتا جملاتی از پیام بیت العدل، پرده از هدف اصلی آموزش نوجوانان برمی­دارد: «جوانان عزیز که با نیروی حیات و قوای جوانی هر مشکلی را آسان شمرده و طاقت تحمل سختی­ها و شداید سفر را دارند... و با حرارت خود، نفوسی را که ملاقات می­کنند، منجذب می­نمایند، چون با صفات و کمالات روحانی که سجیه جوانان بهائی است، مجهز گردند، قادر خواهند بود در نقشه سفرهای تبلیغی، سهمی بسیار عظیم به عهده گیرند...»[8]

کتاب ششم: «نشر نفحات ا....»

این کتاب را می­توان نوعی کارآموزی بهائیان برای فعالیت عملی تبلیغ دانست، چرا که ابتدا یک مدل انجام شده تبلیغی از زوایای مختلف مورد بررسی قرار گرفته و در ادامه از تمام افراد می­خواهد نقشه­ای تبلیغی منحصر به خود طراحی کنند و در یک طرح تبلیغی در هر سطحی اعم از محلی ،ملی، ناحیه­ای و ... شرکت کرده وگزارش کار ارائه دهد.

کتاب هفتم: «با یکدیگر در سبیل خدمت مشی نماییم»

این کتاب نوعی اتمام حجت با بهائیان است که حتی همان تبلیغ بهائیت را هم به رأی شخصی و دل بخواهی انجام ندهند، بلکه همه باید پیرو فرامین هسته مرکزی تشکیلات و طبق نقشه پیش روند. در این مورد گفته شده: «ممکن است ما نظرات بهترو معتبرتری نسبت به مسائل مطرح شده در کتاب های گذرانده، داشته باشیم، اما کتاب هفت به ما یاد می­دهد منقطع از نظراتمان با روحیه یادگیری، در گروه حضور پیدا کنیم.»[9]

کتاب هشتم: «عهد و میثاق»

کتاب هشتم، اهداف بهائیت را – البته از جنبه عوام فریبانه- به مخاطبان آموزش داده و سعی دارد با تحریف تاریخ، حقیقت دوران زندگی سردمداران بهائیت را که آکنده از جدل و طرد و بدعنقی نسبت به نزدیک­ترین افراد خانواده بود، به نوعی بیت العدل پسند جلوه داده و با دادن الگویی مرهوم، هر گونه پس زمینه­ای از غیرت ملی و جهاد را در ریشه می­خشکاند. متاسفانه، بررسی سطر به سطر کتاب در این مجال نمی­گنجد، اما مطالعه آن توام با احاطه تاریخی، نشان می­دهد که حتی تمرین­های این کتاب برای نهادینه سازی اندیشه­های تشکیلات، چقدر دقیق طراحی شده است!

کتاب نهم

کتاب های طرح روحی مخصوصا چند شماره اخیر، در طی این سال­ها مورد ویرایش زیادی قرار گرفته که برخی از این ویراست­ها به دلیل تغییر شرایط زمان یا حتی درگیری­های داخلی است. در جدیدترین ویرایش، کتاب نهم تحت عنوان «عهد و پیمان ابدی» منتشر شده که به دلیل هم­پوشانی نسبتا زیاد با کتاب، به اندازه کتاب دهم که اخیرا ارائه شده، مورد تأکید تشکیلات قرار نمی­گیرد.

کتاب دهم: «ایجاد جوامعی پویا»

آخرین ویرایش کتاب دهم مربوط به تاریخ سوم  اردیبهشت 1396 است واین خود به معنای اهمیت بررسی آن با توجه به گنجانده شدن جدیدترین منویات بهائیت، در کتاب مذکور است. «دکتر ایلخانی»، مشاور مرکز اصلی تشکیلات بهائیت در امور بین قاره­ای درباره اهمیت کتاب دهم می­گوید: «کتاب دهم درباره همراهی یکدیگر در مسیر خدمت است و چون ارتباط مستقیم با نقشه دارد، خوب است دوستان هر چه زودتر آن را در گروه ها مطالعه کنند.»[10]

دراین بخش ،میزان اهمیت حل شدن افراد در تشکیلات و خواسته­های آن آموزش داده شده، به نحوی که فرد ابدا گامی را بدون در نظر گرفتن خواست تشکیلات برندارد. بهائیت برای دفع شبهات و احاطه کامل بر اختیار اعضا، تمرین­هایی را برای خوشبینی محض به درخواست های تشکیلات در کتاب گنجانیده که در ادامه، نیتش از این تمرین ها را این طور توضیح می­دهد: «هر یک از ما باید مراقب باشیم که سوءظن و بدگمانی، خصلتی خطرناک است که ممکن است اراده ما برای عمل را نابود سازد. روش­های ما در همراهی یکدیگر در مسیر خدمت باید عاری از سوءظن باشد.» [11]

با توجه به نقشه پنج ساله جدیدی که ویرایش­های اخیر مؤسسات روحی مد نظر دارند، انتهای کتاب به افزایش سرعت آموش این کتاب ها و پرورش مربیان بهائی، تأکید فراوان دارد.

نوجوانان

شاخه دیگری از طرح روحی، کلاس­های نوجوانان است که شامل رده سنی 12 تا 15 سال می شود. بهائیت از طبع جست و جو گر این قشر سوءاستفاده کرده و از آنجایی که این گروه عموما به دنبال تفاوت و تأثیرگذاری بر محیط پیرامونند، با برنامه ریزی و تألیف آثار مختلف، سعی در جذب جوانان به رنگ و لعاب ساختگی و خوش خلقی های جعلی خود دارند. در واقع تشکیلات با ارائه جزوات تبلیغی و امکانات رفاهی، در نهادینه کردن مشی خود در اذهان آماده سرمایه های کشور، ابرام می ورزد.

هر چند 75 درصد کلاس­های نوجوانان، فعالیت عملی است اما برای تحقق مقاصد بهائی، اهداف به صورتی نظری نیز ارائه می­گردد. کتاب نوجوان ها سه مفهوم کلی ادراکات بهائی، قوه بیان (برای انتقال و تبلیغ بهائیت) و ساختار اخلاقی را با توجه به مطالعه صرف، ترجیح می­دهد، بهائیت اقدامات عملی را دراین دوره قرار داده تا جذب بیشتری صورت گیرد.

در توضیح یکی از برنامه­های رادیویی در این مورد گفته شده: «نوجوان ها برای اینکه خلاق تر باشند و بتوانند تفکرات نوی خود را به دنیا عرضه کنند، نیاز دارند به اینکه قوه بیان خوبی داشته باشند. این کتاب ها در ضمن متون، کلمات جدیدی به نوجوانان یاد می­دهند.»[12] واین آموزه­های جدید را این طور معنا می­کند: «به نوجوانان، گروه ها و نیروهای امنیتی، سازنده و مخرب اجتماع اطراف را می­شناسانند تا خود را حفظ کنند.»[13]

کلاس­های کودکان

بهائیت به کمک کارشناسان ماهر و درس گرفتن از تجارب هم دستان امروزش، دریافت برای سیطره و خدشه به استقلال و استعمار ملت ها، نفوذ در بستر صرفا اقتصادی کارساز نبوده و آنچه ضامن سیطره بیگانگان بر ملت هاست، غلبه در بخش اعتقادی جوامع می باشد. بنابراین، طرح روحی را برای پرورش بهائیت و جذب افراد به تشکیلات اداری آن عملی کرد. هدف اصلی این دوره، نهادینه کردن بهائی منشی در کودکان است.

در عملیات نهادینه سازی، از یکسری تکنیک­های علمی استفاده شده است. مثلا برای هر مفهوم، چهارفعالیت عملی همچون بازی، داستان، نمایش و .... تعریف می­شود که فرایند آموزش، ضمن آن انجام شود، حتی برای اطمینان از تثبیت عقاید، گاه روی یک مفهوم، بیش از یک هفته وقت می­گذارند.

بهائیت از آموزش کودکان برای جذب خانواده­ها نیز استفاده می­کند. در بسیاری از کشورها کودکان را در اجتماعاتی نظیر سرای محله گرد هم آورده و با صحبت از مفاهیمی که مورد علاقه خانواده است و از شناخت کودک حاصل شده، باعث مشتاق شدن خانواده ها می­شوند. یکی از خادمین بهائی در این مورد گفته است: «وقتی بچه وارد خانواده­ها می­شود، آن­ها را تحت تأثیر قرار می­دهد واین خود باعث مشتاق شدن خانواده و اطرافیان می­شود که خود را علاقه مند به مجموعه­ای ببینند که در حال ایجاد تغییرات اساسی در بچه­هایشان است»[14] این بخش با توجه به حساسیت مردم ایران نسبت به تحرکات بهائیت، در برخی موارد «آموزش غیر مستقیم» نیز خوانده می­شود که در رابطه با آن در شماره های قبل روشنا به تفصیل توضیح داده­ایم.

اهمیت کلاس های اطفال تا جایی است که از نظر تشکیلات، پروژه به هیچ عنوان نباید متوقف شود، ولو با وجود تنها یک کودک، به این افراد توصیه می شود برای شروع، از کودکان فامیل استفاده کنند تا باعث جلب نظر و ­کسب اعتماد سایرین گردد. مسلما کودکان، همسالان و دوستان خود را به فضایی که ظاهرا چیزی جز خوش­گذرانی و فعالیت های جذاب به نظر نمی­رسد، دعوت خواهند کرد و چه بسا خانواده­هایی که بی خبر از ماهیت اصلی این دورهمی ها، روح پاک فرزندانشان را در اختیار آموزش های تشکیلاتی و برنامه ریزی شده بهائیت قرار دهند. تشکیلات توصیه می­کند، کودکان را به اجتماعات اصلی سوق دهند تا هر فرد خودبه خود به مهره­ای تبلیغاتی تبدیل شود. راهکارهای رسیدن به دوایر بزرگ اجتماعی به شیوه­ای حساب شده مورد بحث قرار می­گیرد، به نحوی که ممکن است بدون اطلاع از نیت حقیقی تشکیلات، خانواده­ها فریب ظاهر نوع دوستانه گروه را بخورند.

یکی از مظاهر فعالیت خطرناک فرقه برای شست و شوی مغزی کودکان، فعالا شدن بهائیت در مهد کودک­های ایرانی است که با توجه به ممنوعیت تبلیغ در ایران به صورت پوششی انجام می­گیرد. این پوشش ها که با هدف ریشه­کن کردن هویت ایرانی- اسلامی آیندگان جامعه است. در قالب کشف استعداد از طریق اختلاط بی جای دختر و پسر در پوشش برابری جنسیتی، آموزش رقص­های مختلف، برگزاری جشن ها (به خصوص در روزهای خاص)، انواع روش های حل تعارض فرهنگی با فرق ضاله و ... عملی می­شوند. این در حالی است که کودک هنوز از نظر روانشناسی به قوه ادراک مناسبی برای احاطه بر آنچه انجام می­دهد، نرسیده و با این طرز آموزش، به شکلی غلط با شخصیتش اجین می­شود، بنابراین نمی­تواند با شناخت درستی از خود و علایقش، به انتخاب دوست بپردازدیا حتی از فرهنگ اصیل خود چیزی فراگیرد. مثلا، قرآن بیاموزد یا با شعرا و ادبای بزرگ فرهنگش آشنا شود. پس بهائیت از این طریق سعی دارد در ذهن کودکان نفوذ کرده و با از بین بردن حساسیت­ها، در آینده بهره برداری­هایِ لازم را از این افراد به نفع تشکیلات خود داشته باشند. در حقیقت از این راه به دنبال نفوذ در دین اسلام می باشند.

هر چند خود تشکیلات در فضای مجازی در برابر این جرم مقاومت نشان داده و انکارش می­کند، نظر به این پیام بیت العدل شاهدی براین فعالیت مرموزانه است: «معهد اعلی از دریافت گزارش مورخ 20 فوریه 2005 راجع به پیشرفت بارزی که توسط جامعه بهائی در تأسسیس کودکستان­ها در ایران حاصل گردیده، بسیار مسرور گشته.»[15]

جلسات دعا

دعا خصلتی ذاتی است که حتی آنان که در ظاهر خود را بی­خدا می­پندارند، امکان ندارد تمنای درونشان، حرف دلی را با تضرع یا خواهشی از نیروی ما فوق بشر درخواست نکرده باشد. بهائیت برای پوشش همه جانبه جامعه، برای آن دسته از افرادی که از سن آموزش گذشته­اند یا کلا موقعیت برگزاری و شرکت در کلاس ندارند، جلسات دعا را به عنوان یکی از دم دست­ترین شیوه­های ابراز وجود مورد تأکید قرار داده است. البته مفهوم دعا را در کتاب­های دوره های ذکر شده نیز به عنوان وزنه معنوی تشکیلات، گنجانده است ضمن اینکه،کارکرد این جلسات به هیچ عنوان در دعا خلاصه نمی­شود. جمع های دعا طبق آثار بهائی«مشرق الاذکار» نامیده می­شد که امروزه با بازخورد رضایت بخش این شیوه از عوام فریبی، روزبه روز در حال توسعه است و به دلیل گستردگی اقدامات در این حوزه، مطلبی جداگانه به آن اختصاص داده شده.

ساده لوحی است اگر با وجود تمام این شواهد و برنامه ریزی های مدون، برنامه­های بهائیت را تحت اللفظی به ساختن جامعه بنا کنیم، چنانچه خود بیت العدل، آن را راهی برای شناسایی مستعدان تبلیغ دانسته و لزوم ظاهر سازی را درآن هشدار می­دهد: «این وظیفه روحانی باید با درایت کامل و رعایت حکمت دنبال شود. عواملی چون حسن سلوک، اطلاع از انگیزه­ای که فرد را به تحقیق علاقه مند نموده، علاقه­ای که با گذشت زمان کاسته نمی­شود، شرکت در فعالیت­های جامعه سازی و شاید از همه مهم­تر، اقدامات مستمر وی برای کسب تعلیم و تربیت بهائی برای همسر و فرزندانش و تشویق آنان به شرکت در کلاس­های اطفال، نوجوانان و بزرگسالان، همگی می­توانند از جمله شواهد مثبتی باشند که خلوص نیت شخص را تأیید نمایند.»[16] از همه مهم تر اینکه روند اجرایی این طرح در تمام جهان و از جمله ایران زیر نظر «مساعدین» اداره می­شود که خود زیرمجموعه­ای از «هیئت های نظارت» هستند. این هیئت نظارت زیر نظر مستقیم مشاورین قاره­ای عمل می­کند، پس تمام اطلاعاتی که از تعامل با افراد مختلف در این طرح های جامعه محور ضبط می­شود، بی­واسطه به کشور جعلی اسرائیل ارسال می­گردد. از همین روست که مرکز اصلی تشکیلات در حیفا در پیامی که به شرح طرح روحی می­پردازد، از انتقال اطلاعاتی که راهگشای اهداف بهائیت است، تشکر می­کند: «همچنین دریافت گزارش مربوط به محدودهای جغرافیایی در ایران و نقشه ها و آماری را که متعاقبا واصل شد، با امتنان اعلام می­دارند. این اطلاعات در مشاورات آینده مرکز جهانی در خصوص رشد و توسعه امرا.... در ایران بسیار مفید خواهد بود.»[17]

در این نوشتار نیم نگاهی داشتیم به اهداف طرح روحی و تمام آنچه بیان شد، تنها توضیح مختصری بر کلیت نقشه بحران آفرین بهائیت برای ملت ها است. عمق پیچیدگی برنامه ریزی این تشکیلات به صورت مخاطره آمیزی جوامع در حال رشد را احاطه کرده و ایجاد شناخت درست برای مخاطبان به کندی صورت می­گیرد، فلذا در این سلسله مطالب برآنیم تا با برداشتن تنها گوشه­ای از نقاب این فرقه افزون طلب، سطح آگاهی را برای برخورد درست افزایش دهیم. طبق فرامین بیت العدل بهائی، همه بخش های مختلف طرح جامعه سازی به یکدیگر مرتبط است و در یک راستا عمل می­کند که بخش­های آینده به توضیح آن می­پردازیم.