بهائیت در ایران:نویسنده : محمد جعفر امامی

 پیشگفتار

در سال 1345 هجری شمسی اینجانب از طرف عده ای از فضلاء حوزه علمیه قم مأمور شدم ماه رمضان را برای تبلیغ به یکی از روستاهای فراهان اراک بروم، با همراهی یکی از برادران اهل علم آشنایی به محیط و یک فرد خیر اندیش و خدمتگزار وارد روستا شدیم، روستا کم جمعیت و از نظر امکانات مالی در سطح پائینی قرار داشت.

 بهائیت در ایران : از جمله آموزه‌های استعمار پسند فرقه‌ی بهائیت، ترک تمامی تعصبات، از جمله تعصبات ملّی و وطنی است. حسینعلی بهاء در این خصوص می‌گوید: «آن‌که، تعصب جنسی، تعصب دینی، تعصب مذهبی، تعصب وطنی و تعصب سیاسی ، هادم بنیان انسانی است و تعصب، مخرب اساس نوع بشر است؛ از هر نوع که باشد».[1]

 بهائیت در ایران :  پایگاه مركز اسناد انقلاب اسلامی در ویژه‌نامه "ابعاد پیدا و پنهان بهائیت" را با رویكرد بررسی مبارزات روحانیون با فرقه ضاله بهائیت، دستخط حضرت امام خمینی (ره) را ئر پاسخ به استفتاء در مورد فرقه ضاله بهائیت را منتشر نموده است  .  

در پرونده "ابعاد پیدا و پنهان بهائیت" برای اولین بار دست‌خط‌ از استفتاء امام خمینی (ره) و پاسخ استفتاء آیت‌الله بروجردی درباره فرقه ضاله بهائیت منتشر شده است.

 

                                                   دست خط امام خمینی(ره) در مورد فرقه ضاله بهائیت

پاسخ استفتاء از آیت الله بروجردی در مورد فرقه ضاله بهائیت

کوتاه و خواندنی

بهائیت در ایران پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب_ از جمله احکام عملی فرقه‌ی بهائی، ممنوعیت بوسیدن دست دیگران است. حسینعلی نوری در این خصوص در کتاب اقدس می‌گوید: «قَد حَرَّمَ عَلَیکُم تَقبِیلَ الأیادی فِی الکِتاب هذا ما نَهَیتُم عَنه مِن لَدُن ربّکُم العَزیز الحکام [1]؛ همانا بوسیدن دست‌ها در کتاب بر شما حرام شده است. این چیزی است که خداوند عزیز حاکم بر شما حرام کرده است».

نگاه‌ مرجعیت‌ شیعه‌ بعد از شهریور ۱۳۲۰ به‌ بهائیت‌ نیز یك‌ نگاه‌ دین‌مدارانه‌ بود. از آن ‌جهت‌ مخالف‌ بودند كه‌ آنها را یك‌ گروه‌ بدعت‌گذار و دین‌ساز می‌دانستند كه‌ مكتب‌ آنها بر هیچ ‌بنیاد دینی‌ و كتاب‌ آسمانی‌ بنیان‌ نیافته‌ بود.

بهائیت در ایران ، حجت‌الاسلام والمسلمین روح‌الله حسینیان رئیس مركز اسناد انقلاب اسلامی چندی قبل طی یادداشتی به تلاش روحانیت شیعه برای مبارزه با بهائیت در طول تاریخ و ضرورت مبارزه‌ با بهائیت از دیدگاه روحانیت می‌پردازد كه مشروح آن را در زیر می‌خوانید:

بهائیت در ایران برداشت شده از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب: مکتب اخباری‌گری، که در زمان صفویه توسط محمد امین استرآبادی بنا نهاده شد، معتقد است که در استنباط احکام نیازی به عقل و اجماع نداریم و تنها از طریق کتاب و سنت باید به احکام دست یافت. این مکتب تأمل و تفکر در آیات و روایات را هم جایز نمی‌داند و روش‏های اجتهادی و اصولی را، که برای استنباط احکام شرعی به وسيله‌ی ادله‌ی تفصيلی تهيه شده است، نمي‏‌پسندند. این جریان با آن‌که در ابتدای کار  یک اختلاف نظر علمی بین فقها و دانشمندان شیعه بود، اما در سال‌های بعد منجر به پدید آمدن گروهی گردید که با ضمیمه کردن توهمات خویش به آن تفکرات، فرقه‌ای را بنا نهادند که پایه‌گذار فِرَق ضاله‌ی بابیت و بهائیت گردید.

 بهائیت در ایران برداشت شده از پایگاه جامع فرق، ادیان و مذاهب: مهم‌ترین مسأله برای اثبات ادعای نبوت بهاءالله، خدشه وارد کردن به مسأله‌ی خاتمیت است و اینکه پیامبر گرامی اسلام (صلی ‌الله ‌علیه ‌و ‌آله) آخرین فرستاده خدا نبوده است. سيد کاظم رشتي که به قول مورخين و نويسندگان بهائی، استاد علی محمد شیرازی و به گفته خود علی محمد شیرازی، مبشر او است، در ابتدای کتاب مجموعة الرسائل خویش، در ضمن وصيت خود می‌گويد: «و سپس امام دوازدهم حضرت حجت بن ‏الحسن که هادی و قائم منتظر است و خداوند به وجود او روی زمين را از عدل پر می‌کند، بعد از غلبه‏ جور و ظلم و آن حضرت زنده است و نخواهد مرد تا هنگامی که جبت و طاغوت را از ميان بردارد و شهادت می‌دهم که شريعت اسلام تا روز حساب باقی خواهد بود.»[1]

 بهائیت در ایران :  در یکی از برنامه‌های شبکه‌ی تلویزیونی آئین بهائی، که با عنوان «ایمان غیر متکی به استدلال، دلیل ارتداد» برگزار شده بود، با بررسی میزان بالای تعصب میان پیروان ادیان الهی در برخورد ایشان با ایدئولوژی مخالف خود، سعی در به نمایش درآوردن چهره‌ای «حقیقت جو» از فرقه‌ی بهائی شد.