در پاسخ به این درخواست یاد آور میشویم :

اول انکه : هر نظام سیاسی دارای سیستم قضائی مربوط به خود است و اینکه کسی مجرم باشد یا نه در صلاحیت مقام قضائی همان دستگاه قضائی است . کسی از بیرون این نظام نمیتواند حکم کند که افراد نا عادلانه در حبسند و یا جانشان در خطر است . هر فردی در جایگاه محکوم یک دوران حبس برای او در نظر گرفته شده است همانطور که برای اعضای اصلی تشکیلات بهائیت در ایران دوره حبس در نظر گرفته و البته در سال 98 بپایان رسید و این افراد یک بیک آزاد شدند .

دوم آنکه : ظاهرا خانم دوگال فراموش کردند که از جمع زندانیان موجود در زندانهای ایران بر اساس تعهدی که حفظ جان آنها میباشد تعدادی که امکان مرخصی و آزادی را داشتنند ، آزاد شدند اما کسانی که در بخشهای حق الناس بوده (چه عمومی ، چه خصوصی ) و میباید این حق الناس را پرداخت میکردند و یا کسانی که در سطح افراد و یا محکومین طولانی مدت و اعدام بلحاظ ارتکاب قتل عمد بوده اند و از این دست افراد در زندانها باقی ماندند .

سوم آنکه : مگر خانم دوگال نمونه ای دارند که زندانیان در آن کشور تماما آزاد شده باشند که از ایران میخواهند که زندانیان بهائی ولو به محکومیت حبس را آزاد نمایند . خانم دوگال پاسخ دهند آنزمان که تشکیلات اغنام الله را ابزاری برای اهداف سیاسی دشمنان مردم این سرزمین قرار میدهد آیا به تشکیلات توصیه میکنند که این عمل خیانت به مردم و اعلام علنی مقابله با نظام سیاسی میباشد .

نظام اسلامی علیرغم جنایات فرقه بهائیت در حق مردم مظلوم ایران با تکیه بر رژیم پهلوی اختیار زندگی در ایران را به آنها داد . اما تشکیلات بجای استفاده از این رأفت اسلامی به ابزاری برای مقابله با نظام اسلامی و در خومت قرار دادن آن برای نیات شوم دشمنان این نظام بهره برد . خانم دوگال بداند اگر بهائیان همچنان بر ابزار شدنشان برای دشمنان اسرار دارند باید عواقب آنرا بپذیرند . ما نمیتوانیم ثروت این مردم رنجکشیده را در اختیار فرقه ای قرار دهیم که دائما در حال توطئه علیه این سرزمین است .