در پاسخ به این سؤال می‌توان گفت . با توجه به تجارب سنوات گذشته  به طور کلی نتیجه‌ی شرکت بهائیان در کنکور سراسری، از دو حال خارج نیست؛ یا اینکه بهائیان متقاضی به دانشگاه راه خواهند یافت و یا از حضور آنان در دانشگاه‌ها ممانعت به عمل خواهد آمد.
صورت اول: همان‌گونه که روشن است، «تبلیغ» در بهائیت یک وظیفه‌ی عمومی و همگانی بوده [1] و بر فرض ورود و نفوذ بهائیان به دانشگاه‌ها، آنان موظف به رعایت این اصل تشکیلاتی و اثرگذاری بر دانشجویان مسلمان هستند. البته فعالیت تبلیغی آنان در دانشگاه اثر بیشتری داشته و اصطلاحاً تشکیلات بهائیت اگر بتواند در دانشگاه (که مرکز نخبگان کشور است)، یک نفر را جذب و در فعالیت‌های تشکیلاتی و ضدیت با نظام درآورد؛ اثرش از جذب سایر اقشار جامعه بیشتر خواهد بود.[2]
این در حالیست که: اولاً: پیشوایان بهائی صراحتاً آنان را از این قبیل اقدامات منع کرده‌اند؛ همچنان که عباس افندی گفته است: «حکم هر دولت و حکومتی، حتی اگر مستبد باشد، واجب الإطاعه است...» [3] و ثانیاً: گویا تشکیلات بهائیت این اصرار در تبلیغ را در کشورهای استکبارستیزی چون ایران دنبال کرده و در مقرّ اصلی خود اسرائیل، کاملاً به عکس عمل می‌کند! تا جایی که بیت العدل صراحتاً هدایت مردم اسرائیل را به دست بهائیان، ممنوع اعلام کرده است.[4]
صورت دوم: در حالی که به ادعای منابع بهائی، بهائیان بر اساس مصوبه‌ی شورای عالی انقلاب فرهنگی از تحصیلات عالی در مراکز دانشگاهی محروم هستند؛ اما گویا شرکت صِرف در کنکور برای تشکیلات بهائی، استفاده‌اش کمتر از احتمال قبلی نیست. چرا که بهائیان بر خلاف پیشوایان خود که کمترین سختی برای ابراز آیین‌شان به خرج نداده و همواره عقاید خود را کتمان می‌کردند [5]، موظفند که عقیده‌ی خود را علناً اظهار کنند.[6] لذا این لجاجت اگر به اخراج آنان بیانجامد، خود برگ برنده‌ای برای تشکیلات بهائیت است تا از طریق مظلوم‌نمایی، به تبلیغ بین‌المللی خود بپردازد و از طرفی کما فی السابق، به عنوان ستون پنجم دشمنان ایران در مجامع جهانی به وظیفه‌ی فشار بر نظام اسلامی ایران ادامه دهد.
حالا می‌توان فهمید که تشکیلات بهائیت چه منفعتی از حضور حداکثری پیروانش در کنکور دارد که اینچنین بر ثبت‌نام به موقع آنان در این آزمون سراسری تأکید می‌کند.

پی‌نوشت:

[1]. بیوت تبلیغی خانوادگی، لجنه‌ی ملّی، رضوان 133 بدیع، ص 2، (به نقل از پیام‌های بیت العدل، نوروز 131 بدیع).
[2]. جهت مطالعه‌ی بیشتر، مراجعه کنید به پایگاه اطلاع‌رسانی حوزه نت، مقاله‌ی: ترفندهای بهائیت برای نفوذ در جامعه ایران(link is external)
[3].  ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 134 بدیع، ج 8، صص 246-247.
[4]. نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، پيام مورخ: 29 جون 1995 م.
[5]. همچنان که علی‌محمد باب در ابراز آیین خود کمترین سختی به خود راه نداد و تمامی ادعاهایش را تکذیب کرد: فاضل مازندرانی، اسرارالآثار خصوصی، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 124 بدیع، ج 1، ص 182؛ و اینکه عبدالبهاء برای اینکه کمترین سختی به خود راه ندهد خود را مسلمان جا می‌زد: جی. ای اسلمنت، بهاءالله و عصر جدید، منشورات دارالنشر البهائیه فی البرازیل: ترجمه: ع. بشیر اللهی، ه. رحیمی، ف. سلیمانی، 1988 م، ص 78.
​[6]. به اعتراف منابع بهائی، برخی از بهائیان در فرم‌های دانشگاهی حتی حاضر نیستند در بخش ادیان، گزینه‌ی سایر را انتخاب کنند و کلمه‌ی «بهائی» را صراحتاً قید می‌کنند.