"بهایی بودن جرم نیست. ما کسی را به عنوان بهایی یا دین بهائیت به رسمیت نمی شناسیم و البته آن ها را به خاطر بهایی بودن هم به زندان نمی اندازیم. اما بهایی بودن نمی تواند کسی را در برابر جرمی که مرتکب شده ایمن کند."

گفته جناب ظریف از یک قاعدا کاملا منطقی برخوردار است ایشان ضمن اینکه صراحتا اعلام می کند که بهایی بودن جرم نیست و اگر کسی هم از بهائیان دستگیر شده به خاطر جرمی بوده که مرتکب شده نه بهایی بودنش،به نکته مهمتری اشاره دارد و آن اینکه " نظام جمهوری اسلامی کسی را بعنوان بهائی یا دین بهائیت به رسمیت نمیشناسد ."  

به نظر میرسد یکی از صریحترین مواضع  در موضوع بهائیت در ایران همین است که وزیر امور خارجه محترم بیان کرده اند . البته باید اذعان کرد شخصیت حقوقی کوینده نیز بر وزن این موضع افزوده است . ضمن آنکه

باید اضافه کرد که این موضعگیری قاطع با پشتوانه قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران همراه است .  

بنابر قانون جمهوری اسلامی ایران، فقط مذهب رسمی کشور مجاز به تبلیغ عمومی است و اگر دین و مذهب دیگری که در اقلیت است خارج از فضایی که برای انجام مناسک و مراسمات دینی اش در اختیار دارد و به رسمیت شناخته شده (مانند کنیسه و کلیسا) اقدام به تبلیغ کند جرم محسوب شده و طبق قانون با آن ها برخورد می شود. طبق اصول ۱۳ و ۱۴ و ۲۶ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، بهائیت حتی جزء اقلیت های دینی ایران محسوب نشده و در نتیجه تبلیغ و دعوت به بهائیت در ایران خلاف قانون است.(1)
حالا برخی رسانه های معاند دست به هجمه های تبلیغاتی و مشوش نمودن مطالب و نادیده گرفتن قانون زده اند. ما که متوجه نشدیم  منظور این رسانه ها کدام قانون است ؟
بهائیان برای مظلوم نمایی و سیاه نمایی، حتی برخلاف نظر سرکرده فرقه شان (بهاء الله) که دستور اکید برای اطاعت از قانون و نظام حاکم بر کشور را می دهد(2) همیشه قانون فوق را نادیده می گیرند و فریاد حقوق بشری شان بلند است! حال اگر شخصی بهایی جرم دیگری غیر از آنچه که در بالا اشاره شد (تبلیغ فرقه) مرتکب شده باشد باز هم خودشان را به خواب زده  و کر و لال می شوند و به گونه ای اظهار می کنند که گویی قانون، بهایی بودن را جرم می داند و حرفی از دیگر جرائم بهائیان که مانند هموطنان مسلمان با آن ها برخورد قضایی صورت می گیرد نمی زنند.


پی نوشت:

1- قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران، مصوب ۱۳۵۸، اصلاحات و تغییرات و تتمیم قانون اساسی مصوب ۱۳۶۸)

2- بر اساس اعتقادات بهائی، بهائیان موظفند تا در هر کشوری که هستند از قوانین حکومتی کاملاً اطاعت کنند و کوچک‌ترین مخالفتی با آن دولت و قوانینش ننمایند. در کتاب گنجینه حدود و احکام -که از منابع اصلی و معتبر بهائیت است- از قول عباس عبدالبهاء، پیشوای دوم بهائیان، این‌گونه آمده است:
«باری به نص قاطع جمال مبارک (بهاءالله) ـ روحی لاحبائه الفداء ـ ابدا بدون اذن و اجازه‌ی حکومت، جزئی و کلی نباید حرکتی کرد و هر کس بدون اذن حکومت ادنی حرکتی نماید، مخالفت به امر مبارک کرده است و هیچ عذری از او مقبول نیست. امر قطعی الاهی این است که باید اطاعت حکومت نمود. این هیچ تأویل بر نمی‌دارد و تفسیر نمی‌خواهد از جمله‌ی اطاعت این است: کلمه‌ای بدون اذن و اجازه حکومت نباید طبع گردد، تکلیف احبای الاهی اطاعت و انقیاد حکومت است خواه استقلال و خواه مشروطه. »
گنجینه‌ی حدود احکام باب ۷۵