از ادعا تا واقعیت !!!

       و....

بهائیت در ایران : از قدیم گفته‏ اند که هر گردویی گرد است اما هر گردی گردو نیست !

این ضرب المثل ساده و بدیهی را متأسفانه، مدعیان قائمیت و مهدویت ، نادیده گرفته‏اند. همواره مدعیان مقام قائمیت ، سعی کرده‏اند که شباهتی میان خود و حضرت مهدی (عج ) ایجاد کنند تا مردم را به دنبال خود به راه اندازند و به آنان بقبولانند که مهدی موعود واقعی هستند.یكی از این افراد كه مدعی مقام قائمیت و مهدویت هست میرزا علیمحمد باب شیرازی است .

 به طور مثال از آنجا که از نشانه‏  های قطعی مهدی در روایات و آیات قرآن آن است که تشکیل حکومت خواهد داد و بر مشرکان پیروز خواهد شد، بسیاری از مدعیان مهدویت، پیروزی‏های مکرر خود در نبردهایشان را به عنوان پیروزی ‏های مهدی موعود جا زدند. 
از این میان می‏توان در میان اهل سنت از مهدی سودانی و در میان شیعیان اسماعیلی به ابومحمد عبیدالله مهدی، مؤسس سلسله‏ای فاطمیون مصر اشاره کرد.
البته سید باب نه تنها در هیچ جنگی شرکت نکرد، بلکه پیروانش آن چنان که در كتب خودشان آمده ، بنابر گفته‏ی بهاییان دچارشکست و هزیمت شدند و هرگز نتوانستند در نبردی پیروز از میدان بیرون بیایند. برای همین هم بهاییان ناچار شدند پیروزی او را تأویل به فتح قلوب کنند (؟؟؟) تا بلکه بتوانند کمی این مشکل را حل کنند.  
از این‏ها که بگذریم، بهاییان برای آن که اثبات کنند، سید باب همان مهدی موعود است،[1]  چند نشانه از نشانه‏ های مهدی را در روایات انتخاب کرده‏اند و می‏گویند که این نشانه‏ها بر سید باب منطبق است و لذا سید باب همان مهدی است! 
البته بهاییان هیچ وقت به سایر نشانه‏های مهدی که بر سید باب منطبق نیست اشاره‏ای نمی‏کنند و اسمی از آن‏ها نمی‏آورند !!!  
مرجع عالیقدر ، حضرت آیت الله صافی گلپایگانی حفظه الله در کتاب منتخب الاثر نشانه‏هایی را از مهدی که در روایات به طور متواتر نقل شده و برخی از آن‏ها مورد اتفاق میان شیعیان و سنیان است جمع آوری کرده‏اند. 
با توجه به این که مختصری از تاریخ زندگانی سید باب را پیش از این ذکر کردیم، توجه شما را به فهرستی از این موارد جلب می‏کنیم تا ببینیم کدام یک از آن‏ها را می‏توان بر سید باب منطبق دانست. در هر مورد به تعداد احادیثی که ایشان در آن موضوع جمع آوری کرده‏اند نیز اشاره‏ای کرده‏ایم تا محکوم بودن این اعتقاد بهاییان ، بیشتر مورد توجه قرار گیرد:   
- مهدی هم نام و هم کنیه‏ی رسول اکرم (ص) می‏باشد. (48 حدیث) 
- امامان دوازده نفرند، اولین ایشان علی علیه‏السلام و آخرینشان مهدی است. (91 حدیث) 
- مهدی نهمین فرزند امام حسین علیه‏السلام است. (148 حدیث) 
- مهدی چهارمین فرزند از نسل امام رضا علیهماالسلام است. (95 حدیث) 
- مهدی کسی است که زمین را از عدل و داد پر می‏کند. (123 حدیث) 
- او کسی است که امر خدا را آشکار و دین اسلام را در سرتاسر جهان حاکم می‏کند و بر جهان سلطه می‏یابد. (47 حدیث)  
- مهدی فرزند امام حسن عسکری علیهماالسلام است. (146 حدیث) 
- مهدی فرزند سیده‏ی کنیزان است. (9 حدیث) 
- مهدی دوازدهمین و آخرین ائمه است. (136 حدیث)  
- مهدی ولادتش از مردم پنهان است. (14 حدیث) 
- مهدی از بیعت و پیمان با ستمگران آسوده است. (10 حدیث) 
- مهدی دارای غیبی طولانی است. (91 حدیث) 
- مهدی دو غیبت دارد که یکی کوتاه و دیگری طولانی است. (10 حدیث)  
- مهدی عمری بس طولانی دارد. (318 حدیث)   
ما به همین 14 مورد اکتفا می‏کنیم. روشن است که وقتی چنین مشخصات مؤکدی در فردی نبود ، نمی‏توان او را مهدی دانست و به صرف آن که برخی مشخصات نامعلوم زندگی سید باب - که جز در منابع بهایی سند دیگری بر آن‏ها نیست - بر مشخصات مهدی موعود منطبق شود ، نمی‏توان سید باب را مهدی موعود دانست. 
به این نمونه توجه کنید: بهاییان می‏گویند که چون قرار بوده یاران مهدی سیصد و سیزده نفر باشند و اصحاب سید باب با ملاحسین بشرویی در قلعه ‏ی طبرسی، سیصد و سیزده نفر بودند، پس سید باب همان مهدی است! [2]  فارغ از آن که از کجا معلوم که اصحاب سید باب در قلعه طبرسی سیصد و سیزده نفر بوده‏اند و کدام منبع مستقل این مطلب را تایید می‏کند و جدا از این که عبدالبهاء در مقاله‏ی شخصی سیاح تأکید می‏کند که تنها صد و ده نفر از این افراد، مهیای جنگ بودند [3]  و بقیه توانایی جنگیدن نداشتند، سؤال اصلی این جا است که اگر کسی سیصد و سیزده نفر را دور خود جمع کرد، قائم خواهد شد؟ این جا است که باید گفت که تطبیق دادن برخی مشخصات مهدی بر سید باب به فرض صحت، [4]  هرگز نمی‏تواند دلیل قائمیت او باشد، بلکه باید تمام صفات و نشانه‏ های قائم در فردی جمع شود تا بتوان او را به عنوان قائم پذیرفت.  
تمامی مشخصاتی که در این نوشتار تحت عنوان اعتقاد مسلمانان درباره‏ی موعود  آوردیم، [5]  نشان دهنده‏ ی آن است که سید باب با توجه به روایات اسلامی و منابع قرآن و حدیث، نمی‏تواند مهدی باشد. ضمن آن که میان سخنان خود او و هم چنین اشارات رهبر بهاییان یعنی بهاءالله درباره‏ی مقام او اختلاف نظر هست.  
آیا با چنین پیشینه و چنان اعترافاتی ، سید باب را می‏توان قائم مورد انتظار اسلام دانست؟
 پی نوشتها :       
 [1] ادعای سید باب در این مورد را را مشاهده كنید كه سید باب خطاب به ملا عبدالخالق به صراحت نوشت که من همان قائمی هستم که ظهور او را به شما وعده داده بودند. (ظهور الحق ص 173 و 174). 
[2] مقاله‏ ای به قلم یک پژوهنده‏ ی ایرانی منتشر شده در سایت ‏های بهایی. 
[3] مقاله شخصی سیاح ص 22 (40). 
[4] هیچ منبع مستقل تاریخی به جز منابع بهایی، جمع شدن این تعداد از افراد را در قلعه‏ ی طبرسی، تأیید نکرده ‏اند. 
[5] به خوانندگان توصیه می‏شود که یک بار دیگر آن مشخصات را با دقت مضاعفی مطالعه کنند و با مشخصات سید باب تطبیق دهند.