در بخش‌هایی از این پیامها با اشاره به سؤال مطرح شده‌ی مبلّغان بهائیت در خصوص برگزاری درس اخلاق بهائی و برنامه‌های آموزشی برای کودکان می‌خوانیم: «در ارتباط با کلاس‌های درس اخلاق و برنامه‌های آموزشی برای اطفال و نوجوانان در ایران نیز مطالبی مطرح نموده‌اید. همانطور که مطّلعید، جامعه اسم اعظم در ایران، سابقه‌ی درخشانی در تدوین مطالب درسی و تشکیل کلاس‌های منظم درس اخلاق برای کودکان بهائی داشته و این کلاس‌ها به طور یقین نقشی بسزا در تقویت بنیه‌ی روحانی و پیشرفت اجتماعی جامعه و حفظ صیانت امرالله در آن سرزمین مقدّس ایفا کرده است. در عین حال تجربیّات عالم بهائی از سال 1996 میلادی به بعد نیز نشان می‌دهد که یکی از مؤثرترین فعالیت‌ها در فرایند جامعه‌سازی، تشکیل کلاس‌های منظم برای کودکان نوجوانان در سطح محلّه به اهتمام دوستان تعلیم دیده در دوره‌های مؤسسه آموزشی می‌باشد».(1)

بیت العدل با تأکید دوباره بر آموزش بهائیت به کودکان در کلاس‌هایی به نام اخلاق و آموزش می‌افزاید: «موادّ درسی مؤسسه روحی برای کلاس‌های درس اخلاق کودکان، هم به تزیید معلومات امری و هم به تقویت مبانی اخلاقی و تربیت روحانی اطفال کمک می‌نماید».(2)

اما بیان رویکرد تشکیلات بهائیت در خصوص تبلیغ کودکان در این پیام، از دو حال خارج نیست:

اول: اگر تربیت بهائی توسط مبلّغان این فرقه، شامل تبلیغ کودکان بهائی و غیربهائی می‌شود؛ همچنان که یکی از تعالیم بهائیت: تعلیم یکسان بشر هست(3)و مبلّغان بهائی در تبلیغ کودکان غیربهائی سابقه دارند(4)، که خلاف اصول اخلاقی و قانونی بین المللی است. چرا که طبق قوانین بین الملل و اعلامیه‌ی جهانی حقوق کودک مصوب 20 نوامبر 1959 م و کنوانسیون حقوق کودک مصوبه 23 نوامبر 1989 م مجمع عمومی سازمان ملل متحد، که تقریباً در همه‌ی کشورها اجرایی گردیده، کودکان و نوجوانان زیر 18 سال باید در مقابل تلاش برای تغییر دین آنان مصون باشند.(5)

دوم: اگر هم هدفِ گروه تبلیغی این پیام، تنها شامل بهائی‌زادگان می‌شود (که بسیار بعید است)، باز هم بر خلاف اصل جستجوی آزادانه‌ی حقیقت در این فرقه می‌باشد. تحری حقیقتی که در بیان پیشوایان بهائی، اول اساس بهائیت است.(6)

چرا که تشکیلات بهائیت از یک‌سو با تأثیر مستمر بر افکار کودکان در قالب طرح روحی (7)، دیگر امکان تحری حقیقتی (به صورت واقعی و نه تشریفاتی) برای آنان باقی نمی‌گذارد. از طرفی با قرار دادن عامل تهدیدی به نام طرد روحانی، که در آن به صرف استشمام بوی مخالفت از شخص، به حذف او جامعه بهائی و خانواده منجر خواهد شد(8)، امکان انتخاب آزادانه‌ی عقیده را برای بهائی‌زادگان غیرممکن می‌سازد.

پی‌نوشت:
1- نهاد رهبری بهائیت بیت العدل، پیام مورخ: 8 سپتامبر 2021، صص 3-2.
2- همان.
3- ر.ک: عباس افندی، خطابات، ج 2، ص 127.
4- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: تبلیغ بهائیت در پوشش کلاس‌های رفع اشکال
5- سایت بهائی پژوهی، مقاله‌ی: تبليغ تهاجمي بهائیان به بهانه تعليم و تربيت اطفال
6- ر.ک: اشراق خاوری، پیام ملکوت، هند: بی‌نا، 1985 م، ص 11.
7- یکی از مهاجرین ایرانی به نام روحی ارباب، طرحی تبلیغی را به تشکیلات بهائیت ارائه می‌دهد که پس از موفقیت در آزمون ده ساله‌ی خود در کلمبیا، به عنوان یک راهنمای عمل، به همه‌ی محافل بهائیت اعلام شد.بنابر طرح روحی بهائیان از دوسالگی تا سنّ بلوغ، تحت آموزش‌های فشرده‌ی عقیدتی بهائیت قرار می‌گیرند.
8- همچنان که عبدالبهاء، ناقضین را به مثابه‌ی جذامی معرفی می‌کند که باید از آنان دوری شود: ر.ک: عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 421.