قتل شوقی آفندی توسط همسر و نزدیکانش و آثار آن در پیدایش بیت العدل نامشروع

یکی از مسائل مهم در رهبری بیت العدل نامشروع فعلی ،موضوع مرگ شوقی ربانی است.مرگ ناگهانی  شوقی بنا به علل و عواملی  پنهان و آشکار برای بخش اعظمی از بهائیان نسل جدید مکتوم مانده است.باعتقاد بهائیانی که همدوره شوقی بوده اند اتهام مرگ مشکوک وی متوجه همسرش روحیه ماکسول و2تن دیگر از بهائیان طرفدار انگلیس که با دسیسه او را با مسموم کردن بقتل رسانده اند. در این مطلب به بررسی این موضوع می پردازیم:

شوقی ربانی از نیمه اول سال 1337ش1957م اظهار کسالت وناراحتی عمومی در بدن خود می کرد .لذا به تجویز پزشکان محلی در فلسطین و تشویق یاران نزدیکش برای چکاپ کردن روز20اکتبر 1957 به اتفاق روحیه خانم ماکسول همسرش وارد لندن شد ، و زن وشوهر در یکی از هتلها اقامت گزیدند. پس از یک هفته اقامت در پایتخت انگلستان ناگهان آثار یک آنفولانزای شدید در شوقی ظاهر شد که بنا به ادعای پزشکان به علت ابتلاء به همین بیماری نیز درگذشت.

در مقاله ای که به قلم ثابت راسخ سرهنگ بازنشسته بهائی منتشر میگردد ، علت مرگ شوقی  را مسمومیت شدید ناشی از تحریکات همسر وی و عده ای از یاران او میداند نویسنده این نشریه مینویسد :

"... چون تسلیم به تغییر نقشه ی دهساله و برهم زدن هیئت بین المللی و تعویض رئیسه عالیه ی آن که من هو بعده بود نشدند. لذا با مشارکت جان فرابی و حسن بالیوزی افنان (شوقی را) مسموم و روز یکشنبه 27 اکتبر سموم اثر خود را نموده بندهای انگشتان مبارک متألم میگردد. روحیه خانم سوال میکند آیا هیکل مبارک درد دیگری هم احساس میفرماید؟ . . . فرمودند :

خیر ، فقط انگشتها درد میکند و منقبض (کذا) شده است . . . " و بعد اضافه فرمودند: " من خیلی خسته ام . . . خیلی خسته ام " آنشب هیکل مبارک تب داشتند و روز بعد این تب به 39 درجه می رسد و با بودن محفل ملی و تشکیلات بهائی در لندن و طبیبهای حاذق و بیمارستان های مجهز و دو نفر ایادی و معاونین ایادی ، روحیه خانم موفق به یافتن یک نفر طبیب ناشناس میگردد و نسخه و دوائی بدون بیمار و معاینه اخذ و سر شب که طبیب مزبور از کار مریضخانه فارغ می شود، به عیادت هیکل مبارک می آید. پس از معاینه اظهار میکند که هم شوقی ربانی و هم روحیه خانم مبتلا به آنفولانزای آسیایی شده اند ، با وجود این شورای پزشکی تشکیل نمی دهند و مرکز جهانی امر را مطلع نمی سازند. روز سه شنبه حال روحیه خانم به طوری خوب می شود که دکتر اجازه می دهد برای امر مهمی به خارج بروند . ولی این امر مهم معلوم نشده است برای چه کاری بوده است !!. . ." (1)  نویسنده بهایی ، بهبودی فوری "روحیه ماکسول"وخروج وی از بیمارستان را "برای انجام امر مهم "با شک و تردید تلقی کرده ،همین امر را پایه سوظن خودش در باره قتل رهبری بهائیان می داند .

سرهنگ راسخ بهایی دنباله داستان قتل شوقی آفندی را چنین می نویسد:

    "....هیکل مبارک میل داشتند که زودتر لندن را ترک گفته طبق نقشه اولیه به حیفا مراجعه نمایند و لکن دکتر مانع می شود و باز روحیه خانم که عضو رابط بین حضرت ولی امراله و هئیت بین المللی بودند ،مراتب را به مرکز جهانی بهایی یعنی هئیت بین المللی و ولی امر ثانی اطلاع نمی دهند و جان فرابی هم که که ایادی امرو منشی محفل ملی بهائیان لندن بود با حسن بالیوزی که او هم از ایادی امر و عضو محفل ملی بود  تشکیلات بهائی را مطلع نمی سازند و از اعلام کسالت و تشکیل شورای پزشکی  خودداری می نمایند.به ناچار صبح شنبه 2 نوامبر هیکل مبارک عرصه را به خود تنگ دیده  از روحیه خانم خواستندنقشه دهساله را ارائه دهند تا تکمیل نمایند و جهان فانی را وداع کنند .روحیه خانم در صدد ممانعت و انصراف خاطر مبارک بر آمده که حضرت ولی امراله فرمودند:"خیر، من باید آن را را تمام کنم.زیرا فکر من را ناراحت کرده و جز مقابله چیز باقی نمانده است .یکی دو اسم دیگر هم با پست رسیده که باید به آن اضافه شودو آن را تمام کنم" آن روز جضرت ولی محبوب پس از فراغت از کار نقشه ،خسته به نظر می رسیدند  و در  موقع ناهار به یک لقمه قناعت فرمودند و هنگام شب بکلی از تناول غذا امتناع نمودند .در آن شب صحبت مبارک حاکی از افسردگی زیاد بود .هیکل مبارک بسیار بسیار غمگین و افسرده بودندو مدت مدیدی بیانات می فرمودندو این بار چنان با حرارت و تاثرو شدت بتفصیل بیان فرمودند که حتی خاطر مشارکین در این اعمال شنیعه را پریشان و مضطرب و مشوش نمودند...."  

   نقل این جملات بدان خاطر است که نشان دهیم قبل از مرگ شوقی نیز اختلافات و مبارزات پنهانی برای دگرگون کردن دستگاه مدیریت بر بهائیت و ایجاد طریقه جدیدی که با نقشه دهساله پیشوای بهائیان ،یا کسی که بایست جانشین او میشد مغایر بوده، وجود داشته است.چون در آن ایام شوقی در لندن تنها بوده و اطرافیانش نیز با نظرات او موافق نبوده اند ، لذا تا هنگام مرگ مشکوک وی بر اختلافات سرپوش می گذارند تا بهائیان از این برخورد ها بی اطلاع بمانند.

اما ناگهان حال شوقی بهتر می شود ، تا آنجا که وقتی شب هنگام پزشک به عیادت او می آید ،میگوید که شوقی می تواند صبح سه شنبه به فلسطین عزیمت کند.ولی چون یک شنبه روز تعطیل و استراحت پزشک بوده است،شوق به او می گوید : "لازم نیست فردا و پس فردا بیائید...." آخرین پیشوای بهائیان روز یکشنبه را بدون ناراحتی استراحت می کند.صبح روز دوشنبه 4 نوامبر روحیه ماکسول به سوی اطاق شوهرش می رود .لیکن جوابی نمی شنود داخل اتاق شده،می بیند شوقی به پهلوی چپ خوابیده و چشمانش باز است.شوقی بهمین حالت مرده بود!!؟؟........

منبع : سراب بهائیت