تحليلي از مناسبات بهائيت و صهيونيسم بخش نخست
دو يار ديرين
مقاله حاضر به دنبال چاپ خاطرات و سپس گفت وگوي خانم مهناز رئوفي براي دفتر پژوهش هاي روزنامه كيهان ارسال شده است. اين مقاله در مجموع حاوي تحليلي مستند از روابط بهائيت و صهيونيسم است و خصوصاً آشكار مي كند كه اين فرقه جعلي چگونه با حمايت متقابل به پيدايي و رشد يكديگر مدد رسانده اند. بررسي روابط عميق بهائيان و صهيونيست و اطلاع از ميزان نزديكي و همراهي آنها نشانه اي آشكار از اين است كه پيوندهاي موجود ميان اين دو احتمالا بسيار بيشتر از آني است كه ما اكنون از آن مطلعيم به گونه اي كه مي توان گفت اين دو ، بخش هاي مشترك يك پروژه استعماري هستند.
صهيونيست ها با استفاده از منابع مالي و تبليغي و پشتوانه هاي استعماري، قلب جهان اسلام- فلسطين- را به عنوان نقطه اي آسيب پذير انتخاب كردند تا به اهداف شوم بين المللي خود برسند. آنها به عنوان سكوي پرش، تشكيل دولت رسمي و مستقل اسرائيلي را در دستور كار خود قرار دادند. براساس اسناد و شواهد متعددي كه وجود دارد فرقه بهائيت نيز- كه پايگاه رسمي در دولت ها و ملت هاي ديگر نداشت و رهبران آن در اثر اغتشاش و آشوب به تبعيد به سرزمين فلسطين محكوم شدند- بنا را بر آن گذاشتند كه به حمايت همه جانبه از اسرائيل بپردازند . و از منافع متقابل اين معامله استفاده كنند. لذا در جهت تخريب امت اسلام و حتي سوءاستفاده از پيروان ديگر اديان و آزادي خواهان، با شعارهاي فريبنده صلح جهاني و تشكيلات به ظاهر عدالت طلب بيت العدل، با صهيونيست ها همداستان شدند.
هنگامي كه سازمان ملل درصدد بود تا براي سرزمين فلسطين تصميم بگيرد، شوقي افندي (رهبر بهائيان) در نامه اي به رئيس كميسيون خاص رسيدگي به مسأله فلسطين در سازمان ملل نوشت:
«آقاي اميل سندر استورم، رئيس كميسيون مخصوص سازمان ملل... موقعيت بهائيان درا ين كشور تا حدي منحصر به فرد است... علاقه آنها (صهيونيست ها) به فلسطين، تا اندازه اي قابل قياس با علاقه بهائيان به اين كشور است؛ زيرا خاك فلسطين محل استقرار طلعت اعظم بهائي بوده و مقر دائمي نظم اداري بهائي است... مقام باب در كوه كرمل و مرقد عبدالبهاء بوده در آن محل و... محل اقامت پيشواي بهائيان و خانه هاي مختلف در عكا به قدوم بهاء الله منصرف شده... در آينده هم محافل روحاني ملي بهائي ديگري بوسيله شعبات خود در فلسطين، قسمتي از موقوفات بين المللي اين آئين را در اراضي مقدسه تحت تملك خواهد گرفت. خواهش دارم حفظ و وقايت حقوق بهائيان را مورد توجه قرار دهيد.» (شوقي رباني- 14 جولاي 1974)1
دروغ بزرگ
مشروعيت بخشيدن اين دو گروه نامشروع به همديگر از واقعيت هاي تلخ و طنزآميز است. شوقي افندي در لوح نوروز108 بديع2 درمورد تأسيس اسرائيل مي گويد:
«مصداق وعده الهي به ابناء خليل و وارث كليم ظاهر و باهر و دولت اسرائيل در ارض اقدس مستقر و به استقلال و اصالت آئين متينه به مركز بين المللي جامعه بهائي مرتبط و به استقلال آئين بهائي، مقر و معترف ]است[ و اقرار به رسميت ايام متبركه محرمه موفق و مؤيد»3.
همين فرد در تلگراف (4مه 1954م) خطاب به محفل بهائيان ايران مخابره مي كند: «... رئيس جمهور دولت اسرائيل بنابر قرار قبلي پس از پذيرايي در بيت عبدالبهاء، اعتاب مقدسه را زيارت نمودند، اين اولين تشريف فرمائي رسمي يكي از دول مستقله از مقامات مقدسه حضرت اعلي و مركز ميثاق بهاءالله است.»4
عبدالبهاء رهبر دوم بهائيان، كه بسيار جايگاه مقدسي در بين اين گروه دارد، مانند صهيونيست ها، پيروان را به مهاجرت و اقامت در فلسطين فرا مي خواند:
«امروز ما مشاهده مي كنيم كه آثار اوليه بشارات ظاهر شد و آنچه موسي در كوه طور به آن تكلم نمود (و) آنچه بهاءالله راجع به اتحاد و يگانگي فرمود، امروز به عرصه ظهور و بروز مي رسد... دوستان من، شما نيز مانند من به اين اراضي اسرائيل مسافرت كنيد، در اين اراضي مقدس از رائح طيبه بهره ور گرديد.»5
ادعا و مدرك محكمه پسند!
پروفسور «نرمان بيتويچ» دادستان پيشين حكومت فلسطين با اضافه نمودن اين فرقه به اديان آسماني درصدد وجاهت بخشيدن به آن برآمده و در اين باره اظهار مي دارد: «اكنون فلسطين را نبايد في الحقيقه منحصراً سرزمين سه ديانت محسوب داشت بلكه بايد آن را مقر چهار ديانت به شمار آورد! زيرا امر بهائي كه مركز آن در حيفا و عكاست... به درجه اي از پيشرفت و تقدم نايل گشته كه مقام ديانت جهاني و بين المللي! را احراز نموده است.»6
نذر امامزاده بي شجره نامه!
كمك هاي مالي دو طرفه صهيونيست ها و بهائيان به يكديگر خود مطلبي جالب توجه است. اسرائيل با به رسميت شناختن مسلك بهائي به عنوان يكي از مذاهب قانوني فلسطين اشغالي، هم به تقويت نيروي آماده در جهت مبارزه با دشمن ديرينه خود (اسلام) مي پرداخت و هم با جذب سرمايه هاي بزرگ (بالأخص رهبران بهائي) به رشد اقتصادي خود كمك مي كرد7.
شوقي، در جريان سفر نخست وزير اسرائيل (در رابطه با منافع بهائيان) به آمريكا، تلگراف محرمانه اي در 19آوريل 1952 به محفل بهائيان آمريكا نوشت:
«براي تأسيس و استقرار مركز جهاني امرالله در اسرائيل اقدامات وسيعه به عمل آمده... هنگام مسافرت رئيس الوزراي دولت اسرائيل به آمريكا، نمايندگان محفل ملي آمريكا با او ملاقات كرده و هجده قطعه اراضي به مساحت بيست و دوهزار مترمربع بر وسعت اوقاف بين المللي بهائي در كرمل اضافه گرديده است. ... معافيت اعتاب مقدسه از رسوم دولتي و ساير مزايايي كه از طرف وزارت دارائي اسرائيل اعطا شده بود اكنون شامل بيت عبدالبهاء و مسافرخانه شرقي و غربي نيز گرديده است». 8
همديگر را تحويل مي گيرند!
در نامه هيئت بين المللي حيفا به محفل روحاني ملي بهائيان ايران آمده است:
«هيئت بين المللي بهائي با كمال سرور مژده پيشرفت امرالله را در مركز جهاني آن، به استحضار ياران مي رساند... اين مسئله بسيار جالب توجه و مهم است كه هر قدر اشخاص در دوائر مقامشان بالاتر است حسن ادب و احترام و اطلاعات ايشان نسبت به امر بيشتر است. به همين طريق مقامات عاليه در انجام نظر مساعدتري داشته و در موارد لازم، از كمك مضايقه نمي نمايند». 9
در سال 1951، شش سال قبل از فوت شوقي در جريان ابلاغ تأسيس اولين شوراي بين المللي بهائي، اولين وظيفه اين شورا را اينگونه بيان كردند:
«اول- با اولياي حكومت اسرائيل ايجاد روابط نمايد، و وظيفه سوم آنكه با اولياي كشوري، در باب مسائل مربوط به احوال شخصيه داخل مذاكره شود». 10
پس از پايان قيوميت انگلستان بر فلسطين در 14 مي 1948 و به رسميت شناخته شدن اسرائيل توسط آمريكا، «لروي آيواس» منشي كل شوراي بين المللي بهائيان در نامه ارديبهشت 1332، جريان ملاقات رئيس جمهور اسرائيل و شوقي را بيان مي كند: «در اين روز تاريخي رئيس جمهور و خانمشان كل هيئت بين المللي بهائي را در هتل ماگيدو و در تالار مخصوص به حضور پذيرفتند. پس از لحظه اي رئيس جمهور و همراهان با اتومبيل روانه بيت مبارك شدند. حضرت ولي امرالله و حرم مبارك از رئيس جمهوري و خانم با لطف و محبت خاصي پذيرائي نمودند. ضمن مذاكرات دوستانه و غيررسمي، حضرت ولي امرالله مقصد و مرام بهائيت را توضيح و نظر مساعد و تمايل بهائيان را نسبت به اسرائيل بازگو كردند. و در پايان اين جلسه هنگام خداحافظي رئيس جمهور اسرائيل آرزوي قلبي خويش را براي موفقيت جامعه بهائيان در اسرائيل و سراي گيتي اظهار داشتند». 11
هيئت بين المللي بهائيان در حيفا طي نامه اول ژوئيه 1952 به بهائيان ايران مي نويسد: «روابط حكومت ]اسرائيل[ با حضرت ولي امرالله ]شوقي[ هيئت بين المللي بهائي دوستانه و صميمانه است... شناسايي امر]بهائي[ در ارض اقدس (فلسطين) موفقيت هايي حاصل گرديده است»12.
در مقاله اي به عنوان «بهائيت» در مجله فرانسوي وابسته به صهيونيسم به نام «زمين بازيافته» در سپتامبر 1952 اهداف يهوديان و عقايد بهائيان در تشكيل كشور مقتدري به نام اسرائيل تطبيق شده است