احکام بهائی 31 : بررسی حکم مو و ناخن!

دوشنبه, 04 مرداد 1400 08:10 نوشته شده توسط  اندازه قلم کاهش اندازه قلم کاهش اندازه قلم افزایش اندازه قلم افزایش اندازه قلم

بهائیت در ایران : از جمله احکام اُمّ الکتاب بهائیان یعنی کتاب اقدس، حکم به نتراشیدن موی سر و وجوب کوتاه کردن هفته‌ای ناخن‌ها می‌باشد. اما همان‌گونه که شاهدیم پیشوایان این فرقه به این احکام پایبند نبوده و گویا با بیان پیش پا افتاده ترین مسائل و با نگارش سیاه‌مشق‌های این چنینی، تنها دفترهای به اصطلاح وحیانی‌شان را پُر کنند.

همچنان که می‌خوانیم: «لا تَحلقوا رُؤسَكم قَد زَيَّنها الله بالشَّعر... لا يَنبغی أن يَتجاوزَ عن حدِّ الاذان هذا ما حَكمَ به مولی العالَمين (1)؛ سرهای‌تان را نتراشيد زيرا خداوند آن‌ها را با مو زينت داده است... سزاوار نيست كه (موهای‌تان) از حد گوش‌ها تجاوز كنند. اين حكمی از جانب مولای عالميان است». و یا در جایی دیگر آمده است: «قَد کتب علیکم تقلیم الاظفار...(2)؛ بر شما نوشته شد گرفتن ناخن‌ها».
اما در نقد و بررسی این احکام پیامبرخوانده‌ی بهائی باید یاد آور شد :
اولاً: آیا پیامبرخوانده‌ی در اُمّ الکتاب خود (که
 کمتر از 180 صفحه و هر صفحه حدود 50 کلمه دارد)، تمام نکات برجسته‌ی زندگی را بازگو و تمام پلیدی‌ها را تفکیک کرده و دیگر مطلب مهمی نداشته تا به حکم موی سر و گرفتن ناخن بپردازد؟! آیا کسی که در زمان او هزاران معضل فرهنگی (همچون بت‌پرستی نوین، پدیده‌ی استعمار و استثمار و...) رواج یافته بود، چاره‌ی کار را در بیان حکم مو و ناخن، در جزوه‌ی به اصطلاح وحیانی‌اش می‌دید؟! مگر متون دینی کم به موضوع نظافت پرداخته‌اند که موعود خودخوانده‌ی تمامی ادیان، رفع معضلات را در بیان حکم موی سر و ناخن در اُمّ الکتاب خود یافت؟!
ثانیاً: پیامبرخوانده‌ی بهائی نتراشیدن موی سر را به مقتضای نظام طبیعت دانسته در حالی که بعد از آن، بلند شدن موها را بیشتر از گوش‌ها ممنوع اعلام داشته است؟! با این حال، اگر مقتضی طبیعت در نتراشیدن موی سر باشد و
 باید آن را به حال خود واگذاشت، پس دیگر چرا در تناقضی آشکار و بر خلاف این اقتضاء، بلند شدن موها از حدّ گوش حرام اعلام شده است؟!
ثالثاً: با توجه به تصاویر موجود از شخص بهاء و عبدالبهاء، شاهد آنیم که تشریع کنندگان این حکم، بر خلاف گفته‌هایشان از موهای بلندی برخوردار بوده‌اند. گویا علّت این تناقض گفتاری و رفتاری اینست که چون آنان خود، مانند دراویش
 موهای درازی داشته‌اند، از این‌رو اقتضای طبیعت را دلیل بر حرمت تراشیدن موی سر بیان کرده و از این جهت که می‌خواستند در بین اغنام البهاء موهای دراز مختص خودشان باشد، بیشتر از حد گوش‌ها را حرام اعلام کرده‌اند!
آری؛ گویا پیامبرهای خودخوانده‌ی بابیت و بهائیت با بیان
 پیش پا افتاده ترین مسائل، قصد داشتند با نگارش سیاه‌مشق‌های این چنینی، تنها دفترهای به اصطلاح وحیانی‌شان را پُر کنند.

پی‌نوشت:
1-حسینعلی نوری، اقدس، نسخه‌ی الکترونیکی،
 ص 42، بند 44.
2- همان، ص 102، بند 106.

خواندن 345 دفعه
این مورد را ارزیابی کنید
(0 رای‌ها)

معرفی رهبران بهائیت

  • زرین تاج قزوینی

     

    زرین تاج قزوینی (فاطمه یا ام السلمه) مشهور به طاهره قُرهالعَین یا طاهره بَرَغانی (زاده 1228 قمری برابر با 1823 میلادی در قزوین - درگذشته 1268 قمری برابر با 1850 میلادی).

     

    ادامه مطلب...
  • شوقي افندي

    شوقي افندي ملقب به شوقي رباني (1314-1377/1336ش) فرزند ارشد دختر عبدالبهاء بود که بنا به وصيت وي، در رساله اي موسوم به الواح و وصايا به جانشيني وي منصوب شده بود.

    ادامه مطلب...
  • علی محمد باب

    علی محمد باب شیرازی، موسس بابیت است. او شاگرد سید کاظم رشتی بود که با بهره گیری از افکار شیخیه، ادعای بابیت، امامت، خدایی و … کرد و در آخر توبه نامه نوشت و خود را هیچ دانست.

    ادامه مطلب...
  • سید کاظم رشتی

    سيد كاظم رشتي بن سيد قاسم بن سيدحبيب از سادات حسيني مدينه ، زبده ترين شاگرد شيخ احمد احسائي بود که پس از مرگ شيخ رهبري  شيخيه را برعهده گرفت.

    ادامه مطلب...
  • عباس افندی (عبدالبهاء)

    عباس افندي (1260-1340) ملقب به عبدالبهاء، پسر ارشد ميرزا حسينعلي است و نزد بهائيان جانشين وي محسوب مي گردد.

    ادامه مطلب...

مبارزان با بهائیت

cache/resized/ccaca808332350bd352314a8e6bdb7dd.jpg
یکی از حوادث مهم زندگی آیت الله بروجردی تقارن سال
cache/resized/a2c88199bdee2998adc4f97d46fdb662.jpg
ملا محمد سعید بارفروشی معروف به سعید العلما یکی