امپریالیسم خبری و بهائیت

بهائیت در ایران : نقش راهبردی و تاثیرگذار وسائل ارتباط جمعی بویژه رسانه های جهانی و همچنین ماهیت استكباری آنها بر اهل نظر پوشیده نیست چرا كه با گسترش ارتباطات و تبدیل كره ارض به دهكده جهانی وضعیت عالم به شكلی درآمده كه هر كس بر جریان اطلاعات سیطره داشته باشد، بر جهان سیطره پیدا می كند و دقیقا به همین دلیل، استكبار جهانی كوشیده است با ایجاد رسانه های وابسته به خود و یا با نفوذ در رسانه های مستقل، به تدریج سلطه خبری خود را به همه جهان دیكته كند، تا آنجا كه می توان از مخالفت یا موافقت امپریالیسم خبری با جنبش ها و جریان های معاصر به خوبی اصالت یا وابستگی آنها را به كانون های استكباری دریافت. به عنوان نمونه می توان از مخالفت هماهنگ آنها با دستیابی ایران به انرژی هسته ای، حمایت یكپارچه از جریان های صهیونیستی در برابر جنبش مقاومت اسلامی (حماس) و حمایت از دولت وابسته فؤاد سینیوره در لبنان و موارد فراوان دیگر یاد كرد. 
در حقیقت بخش عمده ای از نبرد نظام سلطه با ممالك شرقی و اسلامی و جنبش های اصیل آن، نبرد و تهاجم فرهنگی است كه در این معركه، رسانه ها بار عظیمی از حملات سیاسی و تبلیغاتی را بر دوش می كشند. 
وابستگی بهائیت به قدرتهای استكباری از این منظر می تواند مورد بررسی و دقت قرار گیرد چرا كه در كنار حمایت های صریح روسای جمهور امریكا (همچون لیندون جانسون، ریگان و...) و سران رژیم صهیونیستی (همچون بن گوریون، اسحاق بن زاوی، ژالمان شازار، آریل شارون، ایهود اولمرت و...) از بهائیت، رسانه ای استكباری هم به پشتیبانی گسترده از این فرقه پرداخته اند كه در این مقال و با مجال اندك، صرفا به بیان جلوه هایی از این حمایت ها بسنده می كنیم. البته شایسته است كه محققان عالم و حقیقت جو، گام همت فراپیش نهند و تحقیقی جامع و عمیق را در باب ماهیت این مطبوعات و ارتباط آنها با نظام سلطه غرب، سامان دهند.

1) رسانه های انگلیسی: (بزرگترین حمایت کننده از فرقه ی بهائی) این رسانه ها همپای سیاستمداران این كشور استعمارگر، از حامیان دیرین بهائیت به شمار میروند كه به ذكر یكی دو مورد اكتفا می كنیم: 
الف) در اردیبهشت سال 1342 آن كه اعضای نخستین دور بیت العدل بهائیان در اسرائیل انتخاب شدند، كنفرانس مفصلی در لندن (محل دفن شوقی افندی) برگزار كردند كه در مطبوعات آن كشور انعكاس فراوان یافت. ازجمله در یكی از جلسات این كنفرانس دو مبلغ بهائی به نامه ای «هینزورث» و «ویلیام سیرز» به ایراد سخن پرداختند كه به نوشته نشریه بهائیان: «روزنامه معروف تایمز كه از جراید درجه اول انگلستان است، قسمت اعظم بیانات دو ناطق فوق الذكر را نقل كرد.» 
همچنین فردی به نام بهیه مظفری نژاد (افلاطونی) كه در اجلاس مزبور شركت كرده بود، می نویسد: «چند روزنامه انگلیسی ازجمله «تایمز»، «ابزرور» و «ساندی تایمز» اخباری راجع به كنگره درج می كردند ولی تنها روزنامه ای كه مشتری پر و پا قرص كنگره بود، روزنامه «ایوینینگ نیوز» بود كه هر روز اخبار كنگره را به قول خودمان «با عكس و تفصیلات» درج می كرد.... 

البته حمایت های رسانه ای انگلیسی از بهائیت فقط به جراید، آن هم در ایام برگزاری این كنفرانس محدود نمی شود و همه رسانه ها حتی رادیویی بی بی سی نیز به هر بهانه ای به تعریف و تمجید از آن فرقه می پردازند از جمله به نوشته نشریه محفل ملی بهائیان ایران: در یك برنامه رادیویی كه در بنگاه سخن پراكنی بی. بی. سی انگلستان انعقاد یافت... تحت عنوان «پیامی از لندن به موریس»... خانم مهرانگیز منصف یكی از احبای [=بهائیان] ساكن لندن موكدا موضوع عدالت اجتماعی و جهانی و رفع تعصبات و تبعیضات را كه بهائیان سراسر جهان برای نیل به استقرار جهانی آن، شب و روز می كوشند گوشزد كرد و در آخر، پیام تحیات خود را به دوستان [=بهائیان] شركت كننده در كنفرانس موریس از طریق فرستنده رادیو بی.بی.سی فرستاد.
صحنه هایی از قبر باب و مركز جهانی بهائیت به چشم می خورد. این امر نمونه ای از تبلیغ غیرمستقیم بهائیت در رسانه های امریكایی به شمار می رود و آن قدر شاخص است كه بهائیان را به بیان آن واداشته است. 
ب) در جریان كنفرانس بهائیان در شهر شیكاگو، رسانه های آن كشور به طور یكپارچه و باهماهنگی كامل به پوشش خبری آن مراسم پرداختند تا آنجا كه به نوشته فردی به نام جلال صحیحی از بهائیان شركت كننده در آن اجلاس: اخبار مربوط به كنفرانس در قریب چهارصد روزنامه منتشر گردید. 
اما این حمایت ها آنجا شكل علنی تری به خود میگیرد كه نشریه كنگره امریكا به حمایت از این فرقه برمی خیزد آن هم در مقاله ای به قلم سناتور كیتینگ. به نوشته نشریه رسمی بهائیان ایران در 18 فوریه سال 1963 سناتور مزبور در مقاله ای به حمایت از بهائیانی برخاسته كه در آن ایام در مراكش دستگیر و به جرم اقدامات سوء خود به اعدام محكوم شده بودند. 
ج) نشریات مهم امریكایی همچون تایم، لس آنجلس تایمز، دیلی نیوز و خبرگزاری هایی همچون آسوشیتدپرس نیز به هر بهانه ای به تبلیغ بهائیت می پردازند. به عنوان مثال روزنامه تایم در شماره 26 آوریل 1963 در مقاله مشروحی كه دو ثلث یك صفحه را اشغال كرده بود به معرفی این فرقه و درج مصاحبه ای با روحیه ماكسول (همسر شوقی) می پردازد.  همچنین در زمستان سال 1346 یكی از سران بهائیت به نام طرازالله سمندری برای تبلیغ به امریكا سفر كرد و چهار ماه در آن مناطق حضور داشت كه با انعكاس رسانه ای مفصلی همراه بود ازجمله روزنامه دیلی نیوز شیكاگو مصاحبه ای از او چاپ زد كه عنوان جانبدارانه «پیام دیانت بهائی، صلح و عدالت» را بر آن نهاده بود. همچنین به نوشته نشریه بهائیان: «علاوه بر اعلانات و اخباری كه در این مورد در روزنامه ها، رادیوها و تلویزیون ها انتشار یافت و طی آن شمه ای از شرح حال... جناب سمندری... پخش گردید، شرح مبسوطی نیز به وسیله «جورج كورنل» سردبیر مذهبی خبرگزاری آسوشیتدپرس انتشار یافت»، این نشریه سپس می افزاید كه جورج كورنل مصاحبه ای با سمندری ترتیب داد كه: «در بیش از 4000 روزنامه مختلف در سراسر امریكا و كشورهای مجاور ازجمله پاناما منتشر گردید.» به راستی آیا این پوشش وسیع جز با هماهنگی كامل امپریالیسم خبری ممكن است؟

2)  رسانه های فرانسوی: در فرانسه نیز همچون انگلیس و امریكا شاهد پوشش تبلیغی گسترده ای برای بهائیت هستیم. در این زمینه ذكر یك مثال ما را در نیل به مقصود یاری، و از بیان سایر مصادیق تا حدی بی نیاز سازد. 
در مرداد 1355 كنفرانس بین المللی بهائیان در پاریس برگزار شد. در مورد بازتاب های این كنفرانس، در نشریه رسمی محفل ملی بهائیان ایران چنین آمده است: «مطالب بسیاری است كه در حاشیه اخبار مربوط به كنفرانس باید به عرض خوانندگان عزیز برسد. اولین مطلب، انعكاس كنفرانس از وسائل ارتباط جمعی فرانسه بود. در كلیه جلسات كنفرانس، مخبرین جراید و رادیو و تلویزیون حاضر بودند و اخبار كنفرانس را پخش می كردند و تلویزیون فرانسه فیلم كنفرانس را نشان می داد. جراید معتبر فرانسه مانند لوموند، سوسو اكسپرس، فیگارو چند شماره مقالات و مطالبی درباره كنفرانس و تعالیم بهائی درج كردند.» ......... 

3)  دیگر رسانه ها: در سایر كشورهای اروپایی نیز این حمایت ها به اشكال مختلف مشاهده می شود كه به دلیل جلوگیری از تطویل كلام از بیان آن درمی گذریم و تنها به ذكر این نكته بسنده می كنیم كه مواردی از گشاده دستی و سخاوت های غیرمعمول دولتهای غربی نسبت به این فرقه در خلال اسناد و مدارك موجود مشاهده می شود كه برای آشنایان با دیپلماسی «سوداگر» حاكم بر كشورهای ماورای بحار، دقیقا بده بستان های پشت پرده را نشان می دهد. به عنوان مثال به كنفرانس بهائیان در لوكزامبورگ اشاره می كنیم كه شهریور1331 برگزار شد و به گفته منابع بهائی «بزرگترین كنفرانس سالیانه اروپا» بود. پیرامون بازتاب رسانه ای این اجلاس در نشریه بهائیان می خوانیم: «... هر شب در جراید لوكزامبورگ تفصیل كنفرانس را مفصلا درج می نمودند... و همچنین در رادیو لوكزامبورگ كه قوی ترین فرستنده رادیویی اروپاست و برای هر دقیقه وقت آن مبلغ هنگفتی باید پرداخت، مجانا و رسما مصاحبه رادیویی با 3 نفر از نمایندگان بهائی در كنفرانس لوكزامبورگ به عمل آوردند كه در روز جمعه 14 شهریور 31، بیست و پنج دقیقه بعدازظهر به وقت محل در رادیوی مزبور انتشار یافت و صوت آن را نیز در صفحه [=گرامافون] ضبط نمودند.»  
در پایان به عنوان حسن ختام این مقال به ذكر موردی می پردازیم كه كاملا از حمایت های پشت پرده و زد و بندهای امپریالیسم رسانه ای غرب با فرقه حكایت دارد و اتفاقا، خبر آن را نیز منابع بهائی لو داده اند. 
جریان از این قرار است كه مقرر بوده در روز 21 ژانویه 1968 (اول بهمن 1346) اجتماعی از بهائیان در سوئد برگزار شود. اما جالب این كه اخبار مربوط به همایش، یك روز قبل از برگزاری آن یعنی در روز 30 دی ماه از رادیو پخش شده است. یعنی گزارش همایش از قبل تهیه و با هماهنگی های لازم در اختیار رادیو سوئد قرار گرفته بود و آنها نیز به دلیل اشتباهی كه رخ داده، خبر آن را یك روز قبل از وقوع، منتشر كرده اند. نشریه رسمی بهائیان ایران در این زمینه می نویسد: «یك اجتماع عمومی كه در روز 21 ژانویه منعقد می شد در دو روزنامه كه صبح منتشر می شوند، اعلان گردید. اعلانات این اجتماع به كلیه روزنامه های صبح منطقه و همچنین برای برنامه اخبار محلی رادیو ارسال گرید.... با نهایت تعجب متوجه شدیم كه اخبار، یك روز قبل از اجتماع در رادیو پخش شده بود»!