تنفر از بهائیت بدلیل "خیانت به وطن یک باور در فرقه ضاله بهائیت "

بهائیت در ایران : مبلّغ بهائی در توجیه خیانت پیشوایان بهائی، با سوق دادن پیروانشان به سوی بی‌وطنی، گفت مقصود آن‌ها را نهی از دوست داشتنی است که باعث ضرر به غیر شود. اما به راستی چه كسی نام ظلم و چپاول ديگران را تعصب به وطن خويش می‌گذارد که بتوان این توجیه بهائیان را پذیرفت؟! از طرفی چگونه می‌توان خیانت پیشوایان بهائی به وطنشان را نادیده گرفت؟!

مبلّغان بهائی در پاسخ به این مهم که توصیه‌های خائنانه‌ی عبدالبهاء را باید مورد توجه قرار داد آنجا که بیان میکند : «هر قطعه محصوره را كه نام وطن می‌نهيم و به اوهام (توهم‌های) خويش مادر می‌ناميم و حال آن‌كه كره أرض (زمین) مادر كلّ (همه) است نه اين قطعه محصوره خلاصه ايامی چند روی اين زمين زندگانی می‌نمائيم و عاقبت در آن دفن می‌شويم قبر ابدی ماست آيا جائز است به جهت اين قبر ابدی به خونخواری پردازيم و همديگر را بِدَريم حاشا و كلّا نه خداوند راضی نه انسان عاقل اذعان اين كار می‌نمايد».(1)
برای توجیه این دستور یا حکم یا هر نفرت پراکنی عبدالبها اظهار میدارند " شما اشتباه منظورشان را متوجه شدید؛ ایشان از وطن‌دوستی نهی نکردند، بلکه از این‌که دوست داشتن وطن باعث ضرر به غیر شود نهی کرده‌اند؛ همچنان که اشراق خاوری (از مبلّغان بهائیت) آورده است: «مقصود از تعصّب وطنی آنست كه انسان بنام محبّت وطن خود به خرابی و ويرانی اوطان ديگران بپردازد و محبّت بوطن خويش را بهانه‌ی تطاول (: دست‌درازی) به اوطان (: به وطن‌های) ديگران قرار دهد ... (بهائيان) محبّت به وطن دارند ولی تعصب وطنی ندارند».(2)
براستی چنین توجیه ابلهانه ای را تا کنون دیده و یا خوانده بودید ؟! به راستی که چه كسی نام ظلم و چپاول ديگران را تعصب به وطن خويش می‌گذارد كه شما چنين توجيهی ارائه می‌دهید؟ واضح است که تعدّی به سرزمين ديگران تحت هر عنوانی قبيح و ناپسند است. اما تعصب وطنی به معنای دفاع از وطن، در مقابل زياده خواهان است که پیشوایان شما آن را زشت و ناپسند دانسته‌اند!

*باید پاسخ بدهیم رفتن در خانه عنکبوتی مثل اسرائیل جا خوش کردن و مطیع اوامر صاحبخانه شده اگر معنایش خیانت به وطن نیست پس نامش چیست . حتی در سیاست گذاری هم بهائیان و تشکیلات بهائیت همنوا با اسرائیل حرکت کرده و نگران رفع تحریمها در مذاکرات جاری در وین است .

*جدای از ایران در هنگام اشغال فلسطین به دست قوای مهاجم انگلیس، نه تنها مردم را به دفاع در مقابل اشغالگران ترغیب نکردند ، بلکه به حمایت از انگلیسی‌ها پرداخت؛ تا جایی که جمال پاشا تهدید به قتلش کرد؟!(3)

*مگر پیامبرخوانده‌ی شما به ایران خیانت نکرده و دشمن اشغالگر ایران را عادل خطاب نکرده است: «ایامی که این مظلوم در سجن، اسیر سلاسل و اغلال بود، سفیر دولت بهیه أیّده الله تبارک و تعالی نهایت اهتمام در استخلاص این عبد مبذول داشت و مکرر اجازه خروج از سجن صادر گردید؛ ولی پاره‌ای از علمای مدینه در اجرای این منظور ممانعت نمودند تا بلاخره در اثر پافشاری و مساعی موفور حضرت سفیر، استخلاص حاصل گردید».(4)
*آيا آرزوی تأیید و نصرت برای دشمنان کشور، که در حال جنگ مستقیم و غیرمستقیم با مردم ما بوده‌اند، معنایی جز خیانت دارد؟! از طرفی، آیا حمایت دولت‌های متخاصم از پیشوایان بهائی (تا جایی که ایرانیان را تهدید به راه‌اندازی جوی خون در خیابان‌ها کردند (5))، معنایی جز وابستگی، جاسوسی و خیانت آن‌ها دارد؟!

جناب ثابتی بازهم بدنبال علت تنفر مردم مسلمان ایران از بهائیت و بهائیان هستید .

پی‌نوشت:
1- عباس افندی، مکاتیب، مصر: فرج‌الله زکی الکردی، 1921 م، ج 3، ص 105.
2- عبدالحمید اشراق خاوری، پیام ملکوت، نسخه‌ی الکترونیکی، پاورقی ص 105.
3-جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: عبدالبهاء؛ از تهدید جمال پاشا تا اعلام حمایت لرد بالفور!
4- شوقی افندی، قرن بدیع، ترجمه: نصرالله مودت، بی‌جا: مؤسسه‌ی ملّی مطبوعات امری، 125 بدیع، ج 2، ص 49.
5- جهت مطالعه‌ی بیشتر، بنگرید به مقاله‌ی: وقتی سفیر روس تهدید به راه‌اندازی نهر خون در تهران کرد!